پلی‌ استیشن ۳ (PS3) یک کنسول بازی ویدئویی خانگی است که توسط سونی اینتراکتیو انترتینمنت ساخته و توسعه یافته است. این کنسول در نوامبر ۲۰۰۶ در ژاپن و آمریکای شمالی و در مارس ۲۰۰۷ در اروپا و استرالیا عرضه شد.

در این مقاله از ویجیاتو، به بررسی حقایق جالب، ناگفته و گاهی شگفت‌انگیز درباره پلی‌ استیشن 3 و بازی‌های شاخص آن می‌پردازیم که نشان می‌دهد چرا این کنسول همچنان در خاطره‌ها زنده است و تاثیرش در صنعت بازی‌های ویدیویی به قوت خود باقی مانده است.

بیشتر بخوانید: ۱۰۵ حقیقت جالب درباره پلی استیشن ۱ که احتمالا نمی‌دانستید

بیشتر بخوانید: ۱۰ حقیقت جالب درباره پلی استیشن ۴ که احتمالاً نمی‌دانستید

فان فکت های پلی استیشن ۳

پلی استیشن 3 در ۱۱ نوامبر ۲۰۰۶ (۲۰ آبان ۱۳۸۵) برای اولین بار عرضه شد. نسخه اسلیم آن در سپتامبر ۲۰۰۹ وارد بازار شد و نسخه نهایی آن با نام سوپر اسلیم در اکتبر ۲۰۱۲ عرضه شد. اما بیایید در ادامه به ۱۹ حقیقت جالب درباره‌ی این کنسول بپردازیم.

۱. حذف ویبره از کنترلر اولیه پلی استیشن ۳: تصمیمی عجیب، اما اجباری

وقتی صحبت از ویبره (لرزش) در کنترلرها می‌شود، معمولا نینتندو و Rumble Pak معروف کنسول N64 به ذهن می‌رسد. اما جالب است بدانید که سونی تنها دو روز زودتر از نینتندو، کنترلر Dual Analog پلی‌ استیشن ۱ را با قابلیت ویبره عرضه کرد. با این حال، چون محصول نینتندو زودتر به بازار غرب رسید، بیشتر شهرت به نام آن ثبت شد.

اما چرا کنترلر اصلی پلی استیشن ۳ یعنی SIXAXIS بدون ویبره عرضه شد؟ پاسخ در یک دعوای حقوقی نهفته است. سونی در ابتدا قصد داشت کنترلر DualShock 3 را همزمان با عرضه پلی استیشن ۳ روانه بازار کند؛ کنترلری که دارای ویبره و بازخورد لمسی (haptic feedback) بود.

اما ماجرا به شکایتی از سوی شرکت Immersion برمی‌گردد؛ شرکتی که مالک پتنت‌های مرتبط با فناوری ویبره در کنترلرها بود و ادعا داشت سونی در محصولات پیشین خود این پتنت‌ها را نقض کرده است.

سونی تلاش کرد در دادگاه از خود دفاع کند و وارد فرایند حقوقی طولانی شد، اما در نهایت شکست خورد. از آنجا که زمان عرضه کنسول نزدیک بود، سونی مجبور شد در اقدامی عجولانه کنترلری را آماده کند که فاقد ویژگی ویبره بود. نتیجه این کار، تولد SIXAXIS بود؛ کنترلری که نه طرفداران دوستش داشتند و نه خود سونی تمایلی به ساخت آن داشت.

پس از شکست در دادگاه، سونی در نهایت مجبور شد مبلغی نزدیک به ۱۰۰ میلیون دلار به شرکت Immersion پرداخت کرده و وارد یک همکاری تجاری با آن شود. از سوی دیگر، مایکروسافت که در آن زمان نیز از کنترلرهایی با ویبره در ایکس‌باکس استفاده می‌کرد، هوشمندانه تصمیم گرفت با Immersion خارج از دادگاه به توافق برسد و بدون دردسر، امکان ادامه استفاده از ویبره در کنترلرهای Xbox 360 را حفظ کند.

تصمیم سونی برای حذف ویبره از کنترلر اولیه پلی استیشن ۳ یک اشتباه نبود، بلکه حاصل فشارهای حقوقی بود. با اینکه بعدها کنترلر DualShock 3 با ویژگی‌های کامل به بازار بازگشت، اما SIXAXIS به‌ عنوان یکی از لحظات بحث‌ برانگیز در تاریخ پلی‌ استیشن باقی ماند. این ماجرا نشان می‌دهد که حتی بزرگ‌ترین شرکت‌های صنعت بازی هم ممکن است گاهی ناچار به مصالحه‌هایی شوند که چندان با خواست مخاطبان هماهنگ نیست.

بیشتر بخوانید: راهنمای خرید بهترین دسته بازی برای کامپیوتر

۲. طرح اولیه پلی‌ استیشن ۳ پُر بود از پورت‌هایی که هرگز به مرحله تولید نرسیدند

پلی‌ استیشن ۳ از همان ابتدا به‌ عنوان یک کنسول پیشرفته و چندمنظوره معرفی شد. نخستین نسخه‌هایی که از این دستگاه در سال‌های پیش از عرضه نهایی به نمایش درآمدند، حاکی از جاه‌طلبی سونی در طراحی سخت‌ افزار بودند. نسخه اولیه پلی استیشن ۳ که در سال ۲۰۰۵ رونمایی شد، به طرز چشمگیری از انواع درگاه‌های ارتباطی بهره‌مند بود و هدف آن، ارائه نهایت انعطاف‌پذیری به کاربران بود.

در این طراحی اولیه، پلی‌ استیشن ۳ به دو پورت HDMI، سه پورت Ethernet و شش پورت USB مجهز بود. چنین ترکیبی از درگاه‌ها باعث می‌شد کنسول به‌ راحتی در نقش یک مرکز کامل سرگرمی دیجیتال ظاهر شود؛ دستگاهی که هم برای گیمرها، هم برای کاربران حرفه‌ای و حتی برای محیط‌های شبکه‌ای کاربرد داشت. اما این آرزوها چندان دوام نیاورد.

بیشتر بخوانید: 20 حقیقت درباره کنسول دریم‌کست که نمیدانستید

۳. بازی MAG و رکورد جهانی در تعداد بازیکن همزمان روی کنسول

در دنیای بازی‌های ویدیویی، رکوردهای مختلفی ثبت شده‌اند؛ از بیشترین میزان فروش یک بازی یا کنسول گرفته تا ماراتن‌های عجیب و طاقت‌فرسا برای طولانی‌ترین زمان بازی کردن بدون توقف. اما برخی از رکوردها، نه به بازیکنان بلکه به ظرفیت خود بازی‌ها مربوط می‌شوند مثل تعداد بازیکنانی که می‌توانند همزمان وارد یک سرور یا مسابقه شوند.

در این زمینه، معمولا بازی‌های پلتفرم PC پیشتاز هستند؛ چرا که آزادی عمل بیشتری در زمینه سخت‌ افزار، شبکه و سرور دارند. اما زمانی که صحبت از کنسول‌ها و به‌ویژه بازی‌های شوتر اول شخص (FPS) روی کنسول می‌شود، پلی‌ استیشن ۳ یک برگ برنده بزرگ دارد بازی MAG.

MAG (مخفف Massive Action Game) یک بازی تیراندازی آنلاین انحصاری برای پلی‌ استیشن ۳ بود که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد. این بازی توانست رکوردی منحصر به‌ فرد را ثبت کند پشتیبانی از ۲۵۶ بازیکن همزمان در یک مسابقه چندنفره.

اگرچه در عمل رسیدن به این عدد کامل در بسیاری از مسابقات معمول نبود، اما تنها امکان‌پذیر بودن آن، کافی بود تا MAG وارد کتاب رکوردهای گینس شود. چنین مقیاسی در آن زمان (و حتی تا به امروز) برای بازی‌های کنسولی بی‌سابقه بود.

با اینکه MAG از نظر مقیاس و جاه‌طلبی تحسین‌ برانگیز بود، اما عمر آن کوتاه بود. از آنجا که بازی کاملا آنلاین بود و به هیچ‌ وجه بخش تک‌نفره نداشت، خاموش شدن سرورهای رسمی آن در سال ۲۰۱۴ عملا پایان بازی را رقم زد. از آن زمان به بعد، تجربه بازی MAG دیگر ممکن نیست، چرا که هیچ حالت آفلاینی برای آن در نظر گرفته نشده بود.

با این حال، هیچ بازی FPS کنسولی دیگری تاکنون نتوانسته به ظرفیت بازیکنان MAG نزدیک شود. حتی سری‌های بزرگی مثل Battlefield یا بازی‌های سبک بتل رویال مانند Warzone یا Apex Legends، هنوز هم نتوانسته‌اند این رکورد خاص را در قالب کنسولی بشکنند.

تا به امروز، MAG همچنان رکورددار بیشترین تعداد بازیکن همزمان در یک مسابقه FPS روی کنسول است. شاید روزی یک بازی جدید با ۲۵۷ بازیکن وارد میدان شود و این عنوان را از آن خود کند، اما فعلا این رکورد در اختیار پلی‌ استیشن ۳ و یکی از بازی‌های خاص و فراموش‌ شده‌اش باقی مانده است.

بیشتر بخوانید: ۱۵ حقیقت جالب درباره نینتندو Wii که احتمالاً نمی‌دانستید

۴. عرضه پلی‌ استیشن ۳ تقریبا یک سال به تعویق افتاد

تولید یک کنسول بازی تنها به طراحی و توسعه نرم‌افزار محدود نمی‌شود؛ در پشت پرده، شبکه‌ای از قطعات سخت‌افزاری، فرآیندهای پیچیده تولید، زنجیره تأمین جهانی و هماهنگی‌های لجستیکی در جریان است. کوچک‌ترین اختلال در این زنجیره می‌تواند باعث تأخیرهایی گسترده شود. یکی از بارزترین نمونه‌ها در این زمینه، تاخیر تقریبی یک‌ ساله در عرضه پلی‌ استیشن ۳ است.

در نسل هفتم کنسول‌های بازی، رقابت میان پلی‌ استیشن ۳ و ایکس‌ باکس ۳۶۰ بسیار جدی بود. مایکروسافت توانست کنسول خود را در نوامبر ۲۰۰۵ روانه بازار کند، و سونی نیز در ابتدا برنامه داشت تا PS3 را هم‌زمان یا با فاصله‌ای بسیار کم عرضه کند. اما یک مانع پیش‌بینی‌ نشده، این برنامه‌ریزی را به‌طور کامل برهم زد. کمبود یک قطعه کوچک و به ظاهر بی‌اهمیت در درایو Blu-ray.

درایو Blu-ray یکی از ویژگی‌های کلیدی پلی‌ استیشن ۳ بود؛ قابلیتی که نه تنها فضای ذخیره‌سازی بیشتری برای بازی‌ها فراهم می‌کرد، بلکه بخشی از استراتژی سونی برای ترویج فرمت Blu-ray در رقابت با HD DVD بود. اما یکی از قطعات حیاتی برای مونتاژ این درایو در مقیاس انبوه، با کمبود جهانی مواجه شد.

نکته جالب اینجاست که این قطعه تنها ۰.۰۵ دلار قیمت داشت اما نبود همین جزء به ظاهر ساده، عرضه جهانی PS3 را تا اواخر سال ۲۰۰۶ به تعویق انداخت.

در نهایت، سونی تصمیم گرفت این قطعه را با جایگزینی دیگر عوض کند تا فرآیند تولید از بن‌بست خارج شود. اما تاخیر ایجاد شده، به مایکروسافت این فرصت را داد تا فاصله قابل‌ توجهی در بازار ایجاد کند و فروش ابتدایی ایکس‌ باکس ۳۶۰ را تثبیت کند.

۵. کنترلرهای نسل‌های جدید، روی پلی‌ استیشن ۳ هم کار می‌کنند

وقتی صحبت از سازگاری نسل‌ها در دنیای پلی‌ استیشن می‌شود، معمولا ذهن‌ها به سمت اجرای بازی‌های قدیمی روی کنسول‌های جدید می‌رود. همه می‌دانیم که نسخه‌های اولیه پلی‌ استیشن ۳ توانایی اجرای بسیاری از بازی‌های پلی‌استیشن ۱ و ۲ را داشتند. اما نکته‌ای که کمتر به آن پرداخته می‌شود، سازگاری سخت‌ افزارهای جانبی مانند کنترلرهاست و در این زمینه، پلی‌ استیشن ۳ یک شگفتی پنهان دارد.

بر خلاف انتظار، پلی‌ استیشن ۳ با کنترلرهای نسل بعدی خود یعنی DualShock 4 (PS4) و حتی DualSense (PS5) تا حد زیادی سازگار است. شاید این ویژگی به صورت رسمی توسط سونی اعلام یا پشتیبانی نشده باشد، اما واقعیت این است که. اگر کنترلر پلی‌ استیشن ۴ یا ۵ را با کابل USB به PS3 متصل کنید، در بیشتر بازی‌ها قابل استفاده خواهد بود.

البته این سازگاری بدون محدودیت نیست. برخی از قابلیت‌ها مانند لرزش (Vibration) یا سنسورهای حرکتی ممکن است به‌ درستی عمل نکنند. همچنین، در صورت استفاده از کنترلر PS5، دکمه PlayStation (که برای بازگشت به منوی اصلی XMB استفاده می‌شود) عمل نخواهد کرد. با این حال، برای بازی کردن در بسیاری از عناوین، کنترلرهای جدید کاملاً کارآمد هستند.

هیچ‌کس دقیق نمی‌داند که این قابلیت سازگاری در PS3 عمدا توسط سونی طراحی شده بود یا به‌ طور تصادفی به‌ وجود آمده است. اما در هر صورت، از نگاه حفظ و نگهداری سخت‌ افزارهای قدیمی (Game Preservation)، این قابلیت اهمیت زیادی دارد.

کنترلرهای اصلی PS3 (مخصوصا مدل SIXAXIS) به مرور زمان فرسوده می‌شوند، کیفیت ساخت بالایی ندارند، و بسیاری از آن‌ها امروزه به سختی پیدا می‌شوند یا کار نمی‌کنند. در چنین شرایطی، امکان استفاده از کنترلرهای جدید روی کنسول قدیمی، راه‌ حلی ساده اما مؤثر برای حفظ قابلیت بازی کردن با پلی‌ استیشن ۳ است.

۶. فونت لوگوی پلی‌ استیشن ۳ همان فونت فیلم‌های مرد عنکبوتی است

اگر به طراحی اولیه لوگوی پلی‌ استیشن ۳ دقت کرده باشید، ممکن است این حس آشنا بودن آن به ذهن‌تان خطور کرده باشد و حق هم دارید. دلیل این آشنایی، یک تصمیم طراحی جالب و البته بحث‌برانگیز از سوی سونی بود استفاده از همان فونت لوگوی سه‌گانه مرد عنکبوتی سم ریمی.

در سال ۲۰۰۲، اولین فیلم از سه‌گانه مشهور Spider-Man به کارگردانی سم ریمی و با بازی توبی مگوایر به روی پرده رفت. این فیلم نه تنها در گیشه موفق شد، بلکه هویت بصری خاص خود را نیز به جا گذاشت از جمله فونت آینده‌نگرانه و متمایزش که در لوگوی فیلم و عنوان‌بندی‌ها استفاده شده بود. این فونت، که ظاهری مدرن و علمی‌تخیلی دارد، خیلی زود تبدیل به یکی از شناسه‌های بصری دهه ۲۰۰۰ شد.

در آن زمان، سونی که صاحب امتیاز توزیع فیلم‌های Spider-Man از طریق Columbia Pictures بود، دسترسی قانونی و مالکیت استفاده از این فونت را داشت. به همین دلیل، تصمیم گرفت از آن در طراحی برند پلی‌استیشن ۳ استفاده کند.

این انتخاب، گرچه از منظر مالکیت قانونی مشکلی نداشت، اما باعث واکنش‌های متفاوتی در میان طرفداران و رسانه‌ها شد. برخی آن را حرکتی هوشمندانه برای ایجاد انسجام در برندهای سونی دانستند؛ اما گروهی دیگر معتقد بودند که این تشابه بیش از حد، هویت پلی‌ استیشن ۳ را تحت‌ الشعاع قرار می‌دهد و باعث می‌شود کنسول بیشتر شبیه محصولی فرعی از فرنچایز مرد عنکبوتی به نظر برسد.

در سال‌های بعد، سونی از این فونت فاصله گرفت و با بازطراحی لوگو و برندینگ، هویت گرافیکی متفاوت‌تری برای پلی‌ استیشن‌های نسل بعدی خلق کرد.

۷. طرفداران در حال بازگرداندن PlayStation Home هستند

اگر بخواهیم صادق باشیم، پلی‌ استیشن ۳ تجربه‌ای پر فراز و نشیب داشت. ترکیبی از نوآوری‌های فنی، تصمیمات بحث‌برانگیز، و ایده‌هایی که گاهی جلوتر از زمان خود بودند. یکی از این ایده‌ها، بدون شک PlayStation Home بود؛ پروژه‌ای جاه‌طلبانه که با وجود شکست تجاری، از نظر مفهومی سال‌ها از زمان خودش جلوتر بود.

سال‌ها پیش از آن‌ که واژه متاورس به کلیدواژه‌ بازاریابی شرکت‌های بزرگ تبدیل شود، سونی با PlayStation Home مفهومی مشابه را عرضه کرده بود. این پلتفرم که بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ فعال بود، در واقع یک شبکه اجتماعی سه‌ بعدی و رایگان برای کاربران پلی‌ استیشن ۳ محسوب می‌شد.

بیشتر بخوانید: متاورس چیست و تاثیر آن بر صنعت ویدئو گیم چگونه خواهد بود؟

بازیکنان می‌توانستند آواتار بسازند، فضاهای مختلف را بگردند، با دیگران گپ بزنند، بازی‌های کوچک انجام دهند. با اینکه PlayStation Home هرگز از فاز بتا خارج نشد، اما توانست جایگاهی خاص در ذهن و قلب بسیاری از گیمرها پیدا کند تا اینکه در سال ۲۰۱۵، به دلیل آنچه سونی “تغییر در چشم‌انداز” نامید، سرورهای آن برای همیشه خاموش شدند.

اما این پایان ماجرا نبود. گروهی از طرفداران وفادار و برنامه‌ نویسان عاشق این پلتفرم، تصمیم گرفتند آن را از نو بسازن. پروژه‌ای با نام Destination Home. هدف این پروژه، بازسازی کامل PlayStation Home است بدون پشتیبانی رسمی سونی و تنها با تکیه بر داده‌هایی که طی سال‌ها از روی کنسول‌های PS3، نسخه‌های پشتیبان شخصی و منابع دیگر جمع‌آوری شده‌اند.

۸. قابلیت نصب SSD ابتدا در پلی‌ استیشن ۳ وجود داشت، نه PS5

در دنیای امروز بازی‌های ویدیویی، حجم فایل‌ها به شکلی سرسام‌آور افزایش یافته به‌ طوری‌ که گاهی تنها یک آپدیت برای بازی‌هایی مثل Call of Duty کافی است تا نصف حافظه SSD کنسولتان را اشغال کند. به همین دلیل، شرکت‌هایی مثل سونی در پلی‌ استیشن ۵ امکان نصب حافظه SSD اضافه را برای کاربران فراهم کرده‌اند تا مشکل کمبود فضا را تا حدی رفع کنند.

بیشتر بخوانید: هرآنچه که باید پیش از خرید حافظه SSD بدانید

بیشتر بخوانید: راهنمای خرید بهترین حافظه SSD گیمینگ

اما نکته‌ای که شاید کمتر کسی بداند این است که این ایده جدید نیست. قابلیت افزودن SSD به کنسول، برای نخستین بار در پلی‌ استیشن ۳ در دسترس کاربران قرار گرفت سال‌ها قبل از آن‌که PS5 عرضه شود.

پلی‌ استیشن ۳ با این‌ که از نظر سخت‌ افزاری زمان‌بر و پرهزینه بود، اما یکی از ویژگی‌های بسیار جالب آن امکان تعویض و ارتقاء هارد داخلی بود. کاربران می‌توانستند هارد دیسک مکانیکی (HDD) موجود را با یک SSD تعویض کنند تا از مزایایی مانند کاهش زمان بارگذاری بازی‌ها و کمتر شدن پاپ-این بافت‌ها (Texture Pop-in) بهره‌مند شوند.

بیشتر بخوانید: راهنمای خرید بهترین SSD برای ارتقای پلی استیشن ۵

بیشتر بخوانید: چرا حجم بازی‌ ها به طرز چشمگیری افزایش یافته است؟

۹. «متال گیر سالید ۴» قرار بود روی ایکس‌ باکس ۳۶۰ هم عرضه شود

بله، درست خواندید Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots که امروز یکی از نمادین‌ترین انحصاری‌های پلی‌ استیشن ۳ به شمار می‌رود، در مقطعی تقریبا برای ایکس‌ باکس ۳۶۰ نیز در حال توسعه بود. اما چرا این اتفاق هیچ‌گاه عملی نشد؟ پاسخ آن‌ قدر فنی و عجیب است که به‌راحتی می‌تواند یکی از بحث‌برانگیزترین تصمیمات سخت‌ افزاری نسل هفتم را توضیح دهد.

طبق گفته‌های رایان پیتون (Ryan Payton)، تهیه‌کننده‌ی دستیار بازی، که در کتاب The Ultimate History of Video Games: Volume 2 آمده است، در برهه‌ای تیم تحقیق و توسعه شرکت کونامی موفق شد متال گیر سالید ۴ را روی ایکس‌ باکس ۳۶۰ اجرا کند. برخلاف تصور برخی توسعه‌دهندگان که معتقد بودند بازی «روی ۳۶۰ افتضاح به نظر می‌رسد»، تست‌های فنی نشان دادند که کنسول مایکروسافت نیز می‌تواند اجرای قابل‌ قبولی از این عنوان را ارائه دهد.

بیشتر بخوانید: چرا بازی Metal Gear Solid 4 برای ایکس باکس عرضه نشد؟

از نظر فنی، هیچ مانع عمده‌ای برای پورت بازی روی ۳۶۰ وجود نداشت و حتی قرارداد انحصاری رسمی‌ای با سونی هم در کار نبود. اما یک مشکل وجود داشت که همه‌چیز را متوقف کرد: فقدان درایو بلو-ری در کنسول ایکس‌ باکس ۳۶۰.

بازی MGS 4 بسیار سنگین و حجیم بود و نیاز به فضای زیادی برای ذخیره‌سازی داشت. درایوهای بلو-ری پلی‌ استیشن ۳ می‌توانستند تا ۵۰ گیگابایت اطلاعات را در یک دیسک جای دهند، درحالی‌که ایکس‌ باکس ۳۶۰ هنوز از دیسک‌های DVD با ظرفیت بسیار پایین‌تر (حدود ۸.۵ گیگابایت) استفاده می‌کرد.

بنابراین، برای اجرای کامل متال گیر سالید ۴ روی ایکس‌ باکس، بازی باید روی چند دیسک DVD منتشر می‌شد، چیزی که کونامی از آن امتناع کرد. در نتیجه، پورت بازی لغو شد و این عنوان به‌عنوان یکی از آخرین انحصاری‌های مطلق PS3 باقی ماند.

بیشتر بخوانید: نگاهی به بهترین لحظات مجموعه متال گیر سالید

۱۰. بازی‌هایی که قرار بود برای PS3 عرضه شوند، اما سر از PS4 درآوردند

پلی‌ استیشن ۴ بدون شک میزبان مجموعه‌ای از شاهکارهای ماندگار بود، اما چیزی که کمتر کسی به آن توجه می‌کند این است که برخی از این بازی‌ها در اصل برای پلی‌ استیشن ۳ در حال توسعه بودند و به دلایل مختلفی هرگز به این کنسول نرسیدند.

یکی از شاخص‌ترین نمونه‌ها، The Last Guardian است بازی تحسین‌ شده‌ی استودیو Japan Studio که از سال ۲۰۰۷ در حال ساخت بود، در سال ۲۰۰۹ برای پلی‌ استیشن ۳ معرفی شد و قرار بود در سال ۲۰۱۱ عرضه شود. اما تأخیرهای متعدد و چالش‌های فنی باعث شد این پروژه تا سال ۲۰۱۶ عقب بیفتد و مستقیما روی پلی‌ استیشن ۴ منتشر شود. نتیجه چی شد؟ یکی از زیباترین، در عین حال پرماجراترین مسیرهای تولید بازی در تاریخ سونی.

Final Fantasy XV مثال واضح بعدی است. این بازی ابتدا در سال ۲۰۰۶ تحت عنوان Final Fantasy Versus XIII معرفی شد و قرار بود اسپین‌آفی از سری XIII برای PS3 باشد. اما روند ساخت آن به کابوسی واقعی تبدیل شد و در نهایت بعد از یک دهه توسعه پر از آشفتگی در سال ۲۰۱۶ روی پلی‌ استیشن ۴ منتشر شد.

بازی Nioh نیز سرنوشتی مشابه داشت. این عنوان اکشن نقش‌آفرینی که در نهایت توسط Team Ninja ساخته شد، در ابتدا در سال ۲۰۰۴ به عنوان پروژه‌ای چندرسانه‌ای براساس فیلم‌نامه‌ای ناتمام از آکیرا کوروساوا معرفی شد. بازی برای مدت زیادی در سکوت باقی ماند، تا این‌ که نهایتا در سال ۲۰۱۷ روی PS4 عرضه شد آن هم کاملا بازسازی‌ شده و مستقل از ایده‌ی اولیه.

۱۱. پلی‌ استیشن ۳ و تماس تصویری گروهی، قبل از زوم و دوران قرنطینه

احتمالا کمتر کسی انتظار داشت که یک کنسول بازی در سال ۲۰۰۶ بتواند چیزی شبیه به زوم امروزی را پیاده‌سازی کند، اما پلی‌ استیشن ۳ واقعا از آن زمان قابلیت تماس تصویری گروهی را داشت.

هرچند محدودیت‌هایی در کار بود مثل اینکه باید با همه‌ی افراد داخل تماس، در لیست دوستان PSN می‌بودید و حداکثر پنج نفر می‌توانستند در یک تماس شرکت کنند اما این ویژگی نشان می‌داد سونی نگاهی بلند مدت به آینده‌ی ارتباطات مجازی داشت.

پلی‌ استیشن ۳ به کاربران اجازه می‌داد از طریق دوربین‌هایی مثل EyeToy یا PlayStation Eye به تماس تصویری وارد شوند. این قابلیت حتی با بسیاری از وبکم‌های USB معمولی نیز سازگار بود.

ایکس‌ باکس ۳۶۰ هم قابلیت تماس تصویری داشت و حتی از اسکایپ نیز پشتیبانی می‌کرد، اما این تماس‌ها فقط یک‌ به‌ یک بودند. در مقابل، PS3 تماس تصویری گروهی را ممکن کرده بود، آن هم سال‌ها پیش از دوران پاندمی و همه‌گیری استفاده از زوم و تیمز.

امروزه با وجود گسترش سرویس‌هایی مثل Discord، شرکت‌های بزرگی مثل سونی و مایکروسافت ترجیح داده‌اند مسئولیت ارتباطات ویدئویی را به این پلتفرم‌ها بسپارند. اما بازگشت به روزهایی که یک کنسول خانگی با اینترنت نه‌ چندان قوی آن زمان چنین قابلیتی را فراهم کرده بود، یادآور این است که PS3 فقط یک کنسول بازی نبود، بلکه پیش‌ نمایشی از آینده‌ی تعاملات آنلاین به حساب می‌آمد.

۱۲. تلویزیون 3D مخصوص پلی‌ استیشن ۳!

در اواخر دهه ۲۰۰۰ و اوایل ۲۰۱۰، تب فناوری سه‌ بعدی همه‌جا را گرفته بود. سونی هم بیکار ننشست و در سال ۲۰۱۱ از محصولی ویژه رونمایی کرد، نمایشگر سه‌بعدی پلی‌استیشن ۳ یا PS3D Display. این مانیتور ۲۴ اینچی شبیه به PSP Go بود و به‌ طور خاص برای تجربه بازی‌های سه‌ بعدی روی PS3 طراحی شده بود.

PS3D Display برخلاف تلویزیون مخصوص پلی‌ استیشن ۲ که کنسول و نمایشگر را به‌ طور فیزیکی به هم وصل کرده بود، فقط نقش یک مانیتور خارجی را بازی می‌کرد و نیاز به کنسول جداگانه داشت.

این نمایشگر با عینک‌های مخصوص و سنسورهای داخلی، امکان تجربه بازی‌ها به‌صورت سه‌ بعدی واقعی را فراهم می‌کرد البته به شرط اینکه در یک اتاق تاریک باشید و با آن عینک‌های خاص مثل یک دانشمند عجیب‌ و غریب به نظر برسید!

یکی از منحصر به‌ فردترین قابلیت‌های PS3D Display، حالت SimulView بود. در این حالت، دو بازیکن می‌توانستند روی یک نمایشگر و با استفاده از عینک‌های مخصوص، دو تصویر کاملا متفاوت را هم‌زمان ببینند مثلا در بازی‌هایی مثل Killzone 3، MotorStorm Apocalypse یا Gran Turismo 5. این قابلیت نوعی انقلاب در تجربه Co-Op روی کنسول محسوب می‌شد، چیزی که حتی امروزه هم کمتر دیده می‌شود.

در حالی که این محصول از نظر فناوری یک دستاورد چشمگیر محسوب می‌شد، قیمت ۵۰۰ دلاری، محدودیت‌ها، و کاهش محبوبیت تلویزیون‌های سه‌بعدی باعث شدند تا PS3D Display خیلی زود فراموش شود. امروزه پیدا کردن آن کار ساده‌ای نیست، اما اگر هم پیدا شد، احتمالا با قیمتی بسیار کمتر از ۵۰۰ دلار می‌توانید تجربه‌اش کنید.

۱۳. پلی‌ استیشن ۳ جان انسان‌ها را نجات داد!

شاید عجیب به نظر برسد، اما پلی‌ استیشن ۳ فقط یک کنسول بازی نبود بلکه در دوره‌ای، یکی از ابزارهای علمی برای نجات جان انسان‌ها هم محسوب می‌شد. شاید بپرسید چطور؟ بذارید براتون بگم، با مشارکت در پروژه‌ای جهانی به نام Folding@home.

Folding@home یک پروژه محاسباتی توزیع‌ شده است که به محققان اجازه می‌دهد با استفاده از قدرت پردازشی داوطلبان در سراسر دنیا، رفتار پروتئین‌ها را شبیه‌سازی کنند. این شبیه‌سازی‌ها کمک می‌کنند تا دانشمندان درمان‌های بهتری برای بیماری‌هایی مثل سرطان، پارکینسون و آلزایمر پیدا کنند.

در سال ۲۰۰۷، سونی تصمیم گرفت کنسول PS3 را وارد این ماجرا کند. چرا؟ چون پردازنده Cell این کنسول تا ۲۰ برابر قوی‌تر از کامپیوترهای خانگی آن زمان عمل می‌کرد و می‌توانست محاسبات علمی را با سرعتی خارق‌العاده انجام دهد.

از مارس ۲۰۰۷ تا نوامبر ۲۰۱۲، کاربران PS3 می‌توانستند Folding@home را در پس‌زمینه اجرا کنند و هم‌ زمان به بازی‌ کردن ادامه دهند بدون اینکه چیزی از تجربه‌ کاربری‌شان تحت تاثیر قرار بگیرد. این یعنی در کنار لذت بردن از بازی‌ها، افراد عملا در حال کمک به تحقیقات حیاتی علمی بودند.

در پایان این پروژه، بیش از ۱۵ میلیون نفر در سراسر دنیا از طریق PS3 به Folding@home کمک کرده بودند و مجموعا ۱۰۰ میلیون ساعت پردازش علمی به پروژه اختصاص یافت. این کمک‌ها تأثیر بزرگی در پیشرفت تحقیقات مربوط به بیماری‌های مهم داشتند.

۱۴. پلی‌ استیشن ۳ زیر قیمت فروخته می‌شد

جالب است بدانید که سونی در سال‌های ابتدایی عرضه پلی‌ استیشن ۳، این کنسول را با ضرر قابل توجهی روانه بازار کرد. طبق گزارش منابع مختلف، هزینه ساخت هر واحد از مدل‌های اولیه این کنسول چیزی حدود ۸۰۰ دلار بود؛ در حالی که قیمت فروش رسمی آن ۶۰۰ دلار تعیین شده بود. به بیان ساده، سونی برای هر دستگاه حدود ۲۰۰ دلار ضرر می‌کرد.

علت اصلی این هزینه‌ بالا، استفاده از فناوری‌های پیشرفته‌ای بود که در آن زمان هنوز بسیار گران‌ قیمت بودند. یکی از آن‌ها درایو Blu-Ray بود که قابلیت پخش محتوای HD را ممکن می‌کرد. دیگری نیز چیپ Emotion Engine بود که به‌ منظور سازگاری با بازی‌های پلی‌ استیشن ۲ در کنسول تعبیه شده بود.

با این حال، سونی در ادامه توانست با بازنگری در طراحی و تولید، هزینه‌ها را به طرز چشم‌گیری کاهش دهد. تا سال ۲۰۰۹، هزینه تولید به اندازه‌ای کاهش یافت که سونی موفق شد ۷۰ درصد کاهش هزینه در ساخت را تجربه کند. این کاهش چشمگیر به سونی امکان داد تا حتی از مدل‌های ارزان‌تر مانند نسخه Slim با قیمت ۲۹۹ دلار نیز سودآوری داشته باشد.

۱۵. سونی مجبور شد به کاربران لینوکس در PS3 غرامت بده!

اگه فکر می‌کنید دعواهای حقوقی بین گیمرها و شرکت‌ها چیز جدیدی است، بهتره بدونید که سونی از همون زمان PS3 حسابی درگیر یکی از این دعواها و ماجراها شد فقط به خاطر لینوکس!

در اوایل عمر پلی‌ استیشن ۳، سونی ویژگی‌ای به نام OtherOS را ارائه داد که اجازه می‌داد روی کنسول سیستم‌عامل‌هایی مثل لینوکس نصب کرد. این قابلیت، ادامه‌ای بود بر مسیر باز دستگاه‌هایی مثل Net Yaroze در PS1 و کیت لینوکسی PS2. در سال ۲۰۱۰، سونی بدون هیچ پیش‌زمینه یا اخطار مشخصی، با یک آپدیت فرم‌ور، قابلیت OtherOS رو کامل حذف کرد.

۱۶. بازی‌های PS3 با جلد آبی بودن!

وقتی اسم جلد بازی‌های پلی‌ استیشن ۳ میاد، احتمالا تصویری از قاب‌هایی با نوار مشکی بالا در ذهن میاد. این طراحی سیاه‌رنگ کاملا با ظاهر مشکی خود کنسول و کنترلر هماهنگ بود و برای سال‌ها یکی از نشانه‌های بصری PS3 محسوب می‌شد. اما ناگهان در سال ۲۰۱۴، سونی تصمیم گرفت همه چیز رو عوض کند.

با عرضه PS4 و حضور سه‌ساله PS Vita در بازار، سونی معتقد بود که حالا وقتشه ظاهر بازی‌های PS3 رو هم با سایر کنسول‌ها هماهنگ کند. نتیجه چی شد؟ بازی‌های جدید PS3 با جلد آبی منتشر شدن! اولین بازی‌ای که با این طراحی جدید در آمریکای شمالی عرضه شد، Deception IV: Blood Ties بود. اما بلافاصله یک مشکل پیش اومد.

جلد آبی، فونت مشابه و طراحی مینیمال تنها تفاوت فقط عدد ۳ جای ۴ رو گرفته بود. برای خیلی از گیمرهای معمولی تشخیص تفاوتشون سخت بود. فقط چهارده بازی با این جلد آبی منتشر شدن و کمتر از پنج ماه بعد، سونی کل پروژه‌ی جلدهای آبی رو متوقف کرد. از جمله‌ی این بازی‌ها:

Watch Dogs

Wolfenstein: The New Order

Ultra Street Fighter IV

Murdered: Soul Suspect

و معروف‌ترینشون از نظر کلکسیونرها: Drakengard 3

۱۷. باگ سال کبیسه: Y2K کوچولوی سونی

با رسیدن سال ۲۰۰۰، خیلی از سیستم‌های کامپیوتری به دلیل ذخیره‌سازی فقط دو رقم آخر سال، دچار اختلال یا حتی از کار افتادگی می‌شدن. خوشبختانه مهندس‌ها به موقع وارد عمل شدن و از بروز فاجعه جلوگیری کردن.

اما ظاهرا سونی از اون درس تاریخی حسابی غافل مونده بود؛ چون ده سال بعد، در تاریخ ۲۹ فوریه ۲۰۱۰، ناگهان هزاران دستگاه پلی‌ استیشن ۳ مدل Fat از کار افتادن. دلیل این اختلال عجیب چه بود؟ این بود که کنسول فکر می‌کرد سال ۲۰۱۰ کبیسه است… در حالی که نبود!

از آن‌ جایی که تقویم داخلی دستگاه سعی داشت تاریخ اشتباهی رو ثبت کند، سیستم عامل دچار سردرگمی می‌شد و در نتیجه، اتصال به PSN غیرممکن شد. این یعنی هیچ‌ کدام از امکانات آنلاین مثل ورود به حساب کاربری، دریافت تروفی یا حتی آپدیت بازی‌ها در دسترس نبود.

جالب‌تر اینکه حتی بازی کردن به صورت آفلاین هم برای برخی کاربران مختل شد! البته این اختلال، برخلاف بحران بسیار جدی‌تر سال ۲۰۱۱ که باعث شد شبکه PSN به مدت ۲۳ روز کامل از دسترس خارج بشود، فقط چند روز طول کشید و در نهایت با یک آپدیت ساده برطرف شد.

بیشتر بخوانید: تاریخچه هک شدن شرکت‌های بازی

۱۸. توسعه برای پلی‌ استیشن ۳ کار آسانی نبود

یکی از جنبه‌هایی که باعث چالش‌برانگیز شدن پلی‌ استیشن ۳ برای استودیوهای بازی‌سازی شد، استفاده از پردازنده Cell بود. این تراشه که با همکاری سونی، توشیبا و IBM طراحی شده بود، به لحاظ فنی بسیار قدرتمند بود و از چندین هسته‌ی پردازشی بهره می‌برد. اما همین قدرت بالا، به دلیل معماری غیرمعمول و پیچیده‌اش، تبدیل به مانعی برای بسیاری از توسعه‌دهندگان شد.

پردازنده Cell اطلاعات را از طریق کانال‌های اختصاصی بین هسته‌ها جا به‌ جا می‌کرد و برنامه‌نویسی برای استفاده حداکثری از این ساختار، به سطح بالایی از مهارت و شناخت نیاز داشت. به همین دلیل، بسیاری از بازی‌های مولتی‌پلتفرم که به صورت هم‌زمان برای ایکس‌ باکس ۳۶۰ و پلی‌ استیشن ۳ عرضه می‌شدند، روی کنسول مایکروسافت عملکرد فنی بهتری داشتند.

با این حال، برخی استودیوهای خلاق مانند Naughty Dog، با صرف زمان و سرمایه‌گذاری روی درک این معماری، موفق شدند از تمام ظرفیت‌های آن بهره بگیرند و عملکردی روان و بهینه از دل سخت‌ افزار پلی‌ استیشن ۳ بیرون بکشند؛ اتفاقی که بعدها در شاهکارهایی مانند سری Uncharted به خوبی دیده شد.

۱۹. پلی‌ استیشن ۳ قابلیت ویرایش ویدئو داشت

برخلاف تصور رایج که پلی‌استیشن ۳ را تنها یک کنسول بازی می‌دانست، این دستگاه در واقع یک مرکز چندرسانه‌ای پیشرفته هم به حساب می‌آمد. یکی از قابلیت‌های جالب آن، امکان ویرایش ویدئو به‌صورت مستقیم از طریق کنسول بود.

این ویژگی به کاربران اجازه می‌داد که بدون نیاز به رایانه یا نرم‌افزارهای جانبی، کلیپ‌های ویدئویی خود را مونتاژ کرده و حتی به اشتراک بگذارند. البته این ابزارها در حد نرم‌افزارهای حرفه‌ای مانند Adobe Premiere نبودند، اما برای کارهای ساده‌ کاملا کارآمد بودند.

این قابلیت نشان می‌داد که سونی از همان ابتدا به دنبال آن بوده که پلی‌ استیشن ۳ را فراتر از یک کنسول بازی، به‌عنوان یک دستگاه سرگرمی همه‌ جانبه خانگی معرفی کند.

پلی استیشن ۳ (PlayStation 3) سال ۲۰۰۶

پلی‌ استیشن ۳ (PS3) یک کنسول بازی ویدئویی خانگی است که توسط سونی اینتراکتیو انترتینمنت ساخته و توسعه یافته است. این کنسول در نوامبر ۲۰۰۶ در ژاپن و آمریکای شمالی و در مارس ۲۰۰۷ در اروپا و استرالیا عرضه شد.

در زمان عرضه، به دلیل گرافیک بالا، کنترلر حرکتی و قابلیت‌های شبکه‌ای، پیشرفته‌ترین کنسول بازی ویدئویی جهان به حساب می‌آمد. این کنسول قیمتی معادل با ۶۰۰ دلار داشت که نسبت به رقبایش یعنی ایکس باکس ۳۶۰ (Xbox 360) مایکروسافت و وی (Wii) نینتندو به دلیل استفاده از درایو بلو-ری (Blu-Ray) گران‌تر بود، در صورتی که رقبای این کنسول از DVD استفاده می‌کردند.

این کنسول اولین کنسولی بود که از فناوری دیسک بلو ری به عنوان رسانه ذخیره اصلی خود استفاده می‌کرد. پلی‌ استیشن ۳ دارای پورت HDMI با خروجی تصویر 1080p و فناوری WiFi برای اتصال به اینترنت بود که رقیب قدر آن یعنی ایکس باکس ۳۶۰، فاقد این فناوری بود.

کنترلر دوال شاک ۳ (DualShock 3) اولین نمونه از کنترلر‌های بدون سیم سونی بود که همراه با پلی استیشن ۳ معرفی شد و از فناوری تشخیص حرکت (motion-sensing) نیز بهره‌مند بود.

پی‌اس ۳ در ابتدا با هارد دیسک ۲۰ گیگابایتی و ۶۰ گیگابایتی ارائه می‌شد، اما در طول سال‌ها ظرفیت آن به طور گسترده‌ای تا حدود ۵۰۰ گیگابایت افزایش یافت. بیش از ۸۰ میلیون واحد پلی‌ استیشن ۳ تا نوامبر ۲۰۱۳ در سراسر جهان فروخته شد. 

بیشتر بخوانید: ۱۷ حقیقت جالب درباره گیم کیوب که نمی‌دانستید

بیشتر بخوانید: خالق Gran Turismo: پلی استیشن 3 یک کابوس بود!

پیشرفت‌های فنی پلی‌ استیشن ۳

پلی‌ استیشن ۳ با پردازنده اصلی Cell و گرافیک NVIDIA RSX توانایی‌های بالایی را ارائه می‌کرد. این کنسول دارای حافظه داخلی بزرگی بود که امکان ذخیره بازی‌ها و دیگر داده‌ها را فراهم می‌کرد. در زمان عرضه، پلی استیشن ۳ قدرتمندترین سیستم بازی‌های ویدیویی بود.

پلی‌ استیشن ۳ از پردازنده اصلی Cell بهره می‌برد که توسط سونی، آی‌بی‌ام (IBM) و توشیبا توسعه یافته است. این پردازنده دارای یک هسته مرکزی و هشت هسته کمکی (SPE) است که توان محاسباتی بالایی ارائه می‌دهد. این پردازنده، همچنین از فناوری هایپرتردینگ (Hyper Threading) پشتیبانی می‌کند که به بهبود عملکرد و کارایی کنسول کمک می‌کند.

همان‌طور که گفتیم، برای پردازش گرافیک پلی‌ استیشن ۳ از چیپ NVIDIA RSX استفاده می‌شود که از معماری Shader Model 4.0 پشتیبانی می‌کند. این گرافیک با ارائه تصاویر با کیفیت بالا، جزئیات دقیق و تفاوت‌های رنگی، تجربه‌ی بصری فوق‌العاده‌ای را به گیمرها ارائه می‌دهد.

پلی‌ استیشن ۳ دارای حافظه داخلی بزرگی است که اجازه ذخیره بازی‌ها، داده‌های کاربر و محتوای دیگر را می‌دهد. این حافظه، با ظرفیت‌های مختلفی عرضه شده است که بیشترین ظرفیت آن بیش از ۲۰۰ گیگابایت بوده است.

پلی‌ استیشن ۳ دارای اتصالات USB 2.0، بلوتوث و اتصال بی‌سیم Wi-Fi است که به کاربران امکان اتصال دستگاه‌های جانبی مانند کنترلرها، دوربین‌ها و هارد دیسک‌ را می‌دهد.

همچنین این دستگاه علاوه بر قابلیت اجرای بازی‌های ویدئویی، از قابلیت‌های اضافی مانند پخش بلو ری (Blu-ray)، پخش موسیقی، تماشای فیلم و دسترسی به خدمات آنلاین PlayStation Network نیز برخوردار است. این کنسول همچنین قابلیت اجرای بازی‌های قدیمی PlayStation و PlayStation 2 را دارد.

بیشتر بخوانید: بازی‌های دیجیتال پلی استیشن ۳ و ویتا در حال منقضی و غیرقابل اجرا شدن هستند

بیشتر بخوانید: ۷ بازی انحصاری فراموش‌شده پلی‌ استیشن

بازی‌های پلی‌ استیشن ۳

پلی‌ استیشن ۳ دارای یکی از بهترین کتابخانه‌های بازی در تاریخ بوده است. از بازی‌های اکشن و ماجراجویی گرفته تا بازی‌های ورزشی، استراتژیک و حتی بازی‌های خانوادگی. این تنوع و انعطاف در کتابخانه بازی‌ها، باعث شد تا هر کاربری با هر سلیقه و سطح تجربه‌ای، بتواند بازی‌ مورد علاقه خود را پیدا کند.

پلی‌ استیشن ۳ برخی از بهترین و محبوب‌ترین بازی‌های انحصاری را به همراه داشت که فقط بر روی این کنسول عرضه می‌شدند. بازی‌هایی مانند د لست آف آس (The Last of Us)، جی‌تی‌اِی آی‌وی یا 4 (GTA IV) و آنچارتد ۲: در میان دزدان (Uncharted 2: Among Thieves) تجربه‌ی بی‌نظیری را برای دارندگان این کنسول فراهم کرده است.

این کتابخانه با بازی‌های آنچارتد ۳: فریب دریک (Uncharted 3: Drake’s Deception)، بزرگ‌سیاره کوچک (LittleBigPlanet)، رد دِد ردمپشن یا رستگاری سرخپوست مرده (Red Dead Redemption)، متال گیر سالید ۴: سلاح‌های میهن‌پرستان (Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots) و که موفقیت‌های بزرگی را کسب کردند و خدای جنگ ۳ (God of War III) نیز به خوبی گیمرها را در دنیای پر هیجان بازی‌ها فرو می‌برد.

تاثیر پلی‌ استیشن ۳ بر صنعت بازی‌سازی

با عرضه پلی‌ استیشن ۳، توانایی‌های گرافیکی بازی‌ها به شدت ارتقا یافت. استفاده از چیپ NVIDIA RSX و توان پردازشی بالای پردازنده Cell، به بازی‌سازان و توسعه‌دهندگان کمک کرد تا تصاویر با کیفیت‌تر، جزئیات دقیق‌تر و گرافیک سنگین‌تری در بازی‌ها به کار بگیرند.

کتابخانه بازی‌های پلی‌ استیشن ۳، تأثیرات گسترده‌ای بر صنعت بازی‌های ویدئویی گذاشت. این کنسول با عرضه‌ی بازی‌هایی با گرافیک بالا، داستان‌های جذاب، و تجربه‌های منحصر به فرد، استانداردهای جدیدی را برای بازی‌های ویدئویی ایجاد داد.

خانواده پلی‌ استیشن ۳

پلی‌ استیشن ۳ با دسترسی به شبکه PlayStation Network، برای گیمرها امکان دسترسی به خدمات آنلاین، مانند بازی‌های چندنفره، دانلود بازی‌ها و محتواهای دیگر را می‌داد. این امکانات آنلاین، تجربه‌ی اجتماعی و تعاملی گیمرها را ارتقاء داد و به توسعه‌ی جامعه‌ی آنلاین گیمرها کمک کرد.

پلی‌ استیشن ۳ با فراهم کردن یک پلتفرم قدرتمند و پیچیده برای توسعه‌ی بازی‌ها، بازی‌سازان و توسعه‌دهندگان را به نوآوری و ارائه تجربه‌های جدیدتر و هیجان‌انگیزتر ترغیب کرد. این کنسول، نقش مهمی در ارتقاء فناوری و توسعه‌ی صنعت بازی‌های ویدئویی ایفا کرد و تأثیرات آن هنوز هم در بازار و صنعت بازی‌ها قابل مشاهده است.

بیشتر بخوانید: پلی استیشن ۳ هنوز نزدیک به ۲ میلیون بازیکن فعال ماهانه دارد

بیشتر بخوانید: چگونه بازی‌های پلی استیشن 3 را روی پی‌ سی اجرا کنیم؟

دوال شاک 3، دسته پلی استیشن 3

دوال شاک ۳ (DualShock 3) کنترلر بازی است که توسط شرکت سونی برای کنسول بازی پلی استیشن 3 عرضه شد. اولین تغییر در کنترلر‌های پلی‌ استیشن 3 استفاده از قابلیت بی‌سیم برای اتصال به کنسول بود.

همچنین دقت جوی‌استیک‌ها بسیار بیش‌تر از دوال‌شاک ۲ بود و همچنین ۴ چراغ در پشت دسته قرار داشتند که شماره بازیکن را در هنگام اتصال چند نفر به کنسول نشان می‌دادند. این دسته‌ها از طریق بلوتوث به کنسول متصل می‌شوند و کاربران می‌توانستند حین بازی در فاصله‌ی موردنیاز خود از کنسول قرار بگیرد و هیچ محدودیت حرکتی نداشتند.

روی این دسته، چهار دکمه‌ی اصلی پلی‌ استیشن و دکمه‌های جهت‌دار دیده می‌شد؛ همچنین در قسمت میانی دسته، دکمه‌های شروع (Start) و انتخاب (Select) به علاوه‌ی دو عدد آنالوگ استیک تعبیه شده‌ بودند.

یکی از قابلیت‌های جذاب این دسته، فناوری سنسور حرکتی (Sixaxis) بود. این ویژگی باعث می‌شد که شما با حرکت‌دادن دسته در بازی‌های مخصوص، بدون استفاده از دکمه‌ها کاراکتر را حرکت دهید. همچنین با قابلیت بازخورد لرزشی، احساس می‌کنید کنترلر با هر ضربه، تصادف یا انفجار لرزش دارد.

جدول مشخصات دوال شاک 3، دسته پلی استیشن 3

امکانات کلیدی:موشن سنسور شش محوره،
امکان شارژ از طریق پایه شارژ
و پشتیبانی از پروتکل X-Input در کامپیوترقابلیت اتصال:بی‌سیم و باسیم، بلوتوث
و کابل Mini USB به USB Type-Aاندازه:۵۵ × ۹۷ × ۱۶۰ میلی‌مترسازگاری:پلی‌ استیشن 3وزن:۱۹۲ گرمتاریخ انتشار:۴ مارس ۲۰۰۷

بیشتر بخوانید: تاریخچه کنسول‌ های پلی استیشن

بیشتر بخوانید: ۵ بازی پلی استیشن 3 که هنوز ارزش تجربه کردن را دارند

کلام آخر

پلی‌ استیشن ۳ یکی از خاص‌ترین کنسول‌های تاریخ بازی‌های ویدیویی بود؛ دستگاهی پر از جاه‌طلبی، پیچیدگی و لحظات به‌یادماندنی. از پردازنده‌ی قدرتمند اما بدقلقش تا امکانات عجیب‌ و غریب مثل ویرایش ویدئو و کمک به پروژه‌های درمانی، همه‌ی این ویژگی‌ها پلی‌ استیشن ۳ را به تجربه‌ای منحصر به‌ فرد تبدیل کردند.

شاید در زمان خودش همیشه بهترین نبود، اما بی‌شک یکی از تأثیرگذارترین کنسول‌هایی بود که مسیر آینده‌ی پلی‌ استیشن را شکل داد. اگر شما هم یکی از آن‌هایی بودید که سال‌ها با این کنسول خاطره ساختید، حتما بخشی از این داستان‌ها را به چشم دیده‌اید.

منبع