اگرچه بازی‌های ویدیویی رسانه‌ای مستقل به شمار می‌آیند، اما از دیگر اشکال هنر و روایت جدا نیستند. بسیاری از داستان‌ها، شخصیت‌ها و مفاهیمی که در بازی‌ها دیده می‌شوند، ریشه در رسانه‌های دیگر همچون فیلم، سریال و به‌ویژه رمان‌ دارند.

این موضوع به خصوص در تم‌هایی مانند گوتیک به‌وضوح دیده می‌شود. بازی‌های گوتیک مدرن، چه ترسناک باشند و چه حماسی، به‌طور گسترده‌ از رمان‌های کلاسیک گوتیک نظیر فرانکنشتاین، قلعه اوترانتو و بلندی‌های بادگیر الهام می‌گیرند. با این حال، تنها تحت تأثیر قرار گرفتن از این آثار کافی نیست. برخی بازی‌ها پا را فراتر گذاشته و با روایتی عمیق و وفادارانه، به این رمان‌های ماندگار ادای احترام می‌کنند. در این مقاله به ۱۰ مورد از این نوع بازی‌ها می‌پردازیم.

۱۰. Layers of Fear

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سبک گوتیک، بازگشت گناهان گذشته قهرمان داستان برای آزار اوست. تجسم فیزیکی یا روانی گناهان یک شخصیت، از عناصر مهم این سبک به شمار می‌آید و بازی Layers of Fear این مفهوم را به‌وضوح و بی‌پرده به تصویر می‌کشد.

چه نسخه سال ۲۰۱۶ و چه نسخه سال ۲۰۲۳، هر دو به‌خوبی این عنصر را اجرا می‌کنند، اما روایت مستقل نسخه ۲۰۱۶ درباره یک نقاش و خانواده‌اش، بیشتر با روح ادبیات گوتیک هم‌خوانی دارد. قهرمان بازی که زیر بار سنگین عذاب وجدان ناشی از انتخاب‌های اشتباهش خمیده و در عمارتی فرسوده و متروک گرفتار شده، در اتمسفری سنگین، پُر از المان‌های گوتیک، قدم بر می‌دارد. در هر لحظه از این عنوان، ردپای ادبیات کلاسیک گوتیک به چشم می‌خورد.

۹. The Sinking City

اچ.پی لاوکرفت یکی از چهره‌های برجسته در سبک گوتیک است که با خلق زیرژانر وحشت کیهانی (Cosmic Horror)، بُعدی جدید و منحصربه‌فرد به آن بخشید. گرچه بازی‌های زیادی از فضاسازی‌های لاوکرفتی الهام گرفته‌اند، اما تنها تعداد معدودی به اندازه The Sinking City موفق به جان بخشیدن به این سبک شده‌اند.

داستان بازی در شمال شرقی آمریکا جریان دارد. این عنوان عناصر متعددی از آثار لاوکرفت را در خود جای داده، اما بیش از همه از داستان The Shadow Over Innsmouth الهام گرفته است. ترکیبی از ویرانی، ترس روان‌شناختی و فضای پارانویایی، به نقطه‌ای می‌رسد که شخصیت اصلی حتی نمی‌تواند به آنچه در اطرافش رخ می‌دهد اعتماد کند. The Sinking City نه تنها به میراث لاوکرفت ادای احترام می‌کند، بلکه با روایت و فضاسازی خاص خود، نفس تازه‌ای در کالبد وحشت گوتیک می‌دمد.

۸. The Colonel’s Bequest

در حالی که ژانر وحشت کیهانی از دل وحشت گوتیک ایجاد شد، خود وحشت گوتیک نیز به اندازه‌ای قدمت دارد که باعث شکل‌گیری زیرژانرهای مختلفی شود. یکی از این زیرژانرهای نوظهور، گوتیک جنوبی (Southern Gothic) است. این سبک در رمان‌هایی مانند The Bluest Eye، کشتن مرغ مقلد (To Kill a Mockingbird) و As I Lay Dying به‌خوبی خود را نشان می‌دهد و به بررسی رنج‌ها، آسیب‌های روانی و تلخی‌های زندگی در جنوب آمریکا می‌پردازد.

بازی The Colonel’s Bequest یکی از قدیمی‌ترین آثار این فهرست به شمار می‌آید، اما در عین حال یکی از عناوینی است که با دقت بالا و وفاداری بسیار، به بزرگ‌ترین آثار گوتیک جنوبی ادای احترام می‌کند. در این بازی، شما در نقش یک کارآگاه به بررسی قتلی در مزرعه نیشکر متروکه می‌پردازید. در جریان این تحقیقات، رازهای تاریک خانواده‌ای که در این مکان زندگی می‌کنند، به تدریج آشکار می‌شود؛ رازهایی که در راستای سنت‌های ادبیات گوتیک جنوبی قرار دارند.

۷. Dredge

اغلب بازی‌های گوتیک، مانند رمان‌های کلاسیک این ژانر، در قالب آثار ترسناک ارائه می‌شوند. با این حال، برخی از آن‌ها مبارزه را در حاشیه قرار داده و با نگاهی آرام‌تر و تأمل‌برانگیزتر، به سراغ فضای گوتیک می‌روند.

بازی Dredge در ظاهر یک اثر ترسناک است و این را می‌توان به‌ راحتی از هیولاهای عظیم‌الجثه که در دل دریاها کمین کرده‌اند، تشخیص داد. اما بازی در هسته خود، بیشتر به زندگی روزمره فردی می‌پردازد که باید در دنیایی تاریک، مرموز و دریایی با حال‌وهوای گوتیک، زندگی خود را تأمین کند. این بازی تلخ، سرد و پرمخاطره است، اما با پرداختن به جنبه‌های ساده و عادی زندگی در دل این فضای تاریک، نفس تازه‌ای به ژانر گوتیک می‌دمد. Dredge نشان می‌دهد که حتی در میان سکوت، کار روزانه و تنهایی، می‌توان عمق وحشت و شکوه ادبیات گوتیک را احساس کرد.

۶.Darkest Dungeon

گاهی اوقات، با شروع یک بازی جدید می‌توان حس کرد که سازندگان در حین توسعه آن واقعاً لذت برده‌اند و این یکی از عناصر کلیدی هر اثری‌ است که به عنوان «نامه‌ای عاشقانه به ژانر خود» شناخته می‌شود. Darkest Dungeon نیز به‌خوبی چنین احساسی را منتقل می‌کند و از هر زاویه‌ای سرشار از شور و اشتیاق سازندگانش است.

اگرچه این بازی در ظاهر یک Dungeon Crawler طاقت‌فرسا و بی‌رحم است، اما اگر بتوانید از دل بخش داستانی دشوار آن جان سالم به‌در ببرید، با دنیایی منحصربه‌فرد مواجه خواهید شد؛ دنیایی غرق در معماری رو به زوال گوتیک، دیالوگ‌هایی تیره‌وتار و شاعرانه که با صدای بازیگران حرفه‌ای جان گرفته‌اند. هیولاهایی کابوس‌وار و داستانی که تماماً حول مبارزه و پایداری در برابر ناامیدی می‌چرخد، انتظار شما را می‌کشند. Darkest Dungeon نه‌تنها به ژانر گوتیک ادای دین دارد، بلکه آن را با زبان بصری و روایی خاص خود بازآفرینی می‌کند.

۵. Dishonored

سری Dishonored از آن دسته فرنچایزهایی است که به‌طرز غافلگیرکننده‌ای عالی ظاهر شد و برگ زرین دیگری به کارنامه درخشان Bethesda اضافه کرد.

Dishonored در نگاه اول با سبک بصری منحصربه‌فرد و جهت‌گیری هنری خاص خود، اثری کاملاً متفاوت به نظر می‌رسد؛ اما در عمق خود، ریشه‌هایی محکم در مفاهیم کلاسیک گوتیک دارد. پس از آن‌که Corvo، شخصیت اصلی بازی، از جایگاه والای خود سقوط می‌کند، ناچار است در سایه‌ها حرکت کرده و پرده از فساد و ویرانی عمیق حاکم بر مردم Dunwall بردارد. در این شهر تاریک و پوسیده، اخلاق و انسانیت رنگ باخته‌اند.

در این مسیر، قدرت‌هایی ماورایی به کمک Corvo می‌آیند که یادآور یک پیمان فاوستی هستند؛ معامله‌ای با نیروهایی ناشناخته که بهایی سنگین در پی دارند. Dishonored نه‌تنها داستانی انتقام‌جویانه روایت می‌کند، بلکه به‌خوبی از مضامین محوری ادبیات گوتیک شامل سقوط، فساد، تراژدی و وسوسه بهره می‌برد و آن‌ها را در بستری تعاملی و غنی بازآفرینی می‌نماید.

۴. Dante’s Inferno

گاهی برای نوشتن نامه‌ای عاشقانه به یک رمان گوتیک کلاسیک، نیاز نیست که جهانی کاملاً جدید از ابتدا خلق شود. کافی است یک داستان کلاسیک را به مدیوم بازی‌های ویدیویی انتقال بدهیم.

اقتباس از رمان کمدی الهیِ دانته، ماموریت آسانی نبود اما سازندگان بازی Dante’s Inferno عملکردی تحسین‌برانگیز و فوق‌العاده داشتند. رمان اصلی، ترکیبی از فانتزی تاریک، طنز و نقدی بر جهان زمان دانته است. این اثر به‌نوعی پیش‌درآمدی بر ماهیت تاریک و اندوهگین ژانر گوتیک به شمار می‌آید.

۳. Amnesia: The Dark Descent

هر یک از بازی‌های فرنچایز Amnesia به خوبی در ژانر گوتیک جای می‌گیرند، اما نسخه The Dark Descent به‌عنوان اوج این مفهوم شناخته می‌شود. این اثر با بهره‌گیری از عناصر استاندارد گوتیک، تجربه‌ای ماندگار را رقم می‌زند.

قلعه‌ای تسخیرشده توسط موجودات تاریک، حالتی از فراموشی که در عنوان بازی منعکس شده و داستانی بی‌نظیر که به‌خوبی روایت می‌شود، Amnesia: The Dark Descent را به گزینه‌ای منحصربه‌فرد برای طرفداران ترس و وحشت گوتیک تبدیل کرده است. این بازی یکی از ترسناک‌ترین عناوین این فهرست به شمار می‌رود که ضمن ادای احترام به ترس‌های کلاسیک رمان‌های گوتیک، ممکن است برای علاقه‌مندان به ژانر غیرترسناک چندان مناسب نباشد.

۲. Resident Evil

اگرچه سری Resident Evil همیشه روایتی جدی ندارد، اما در واقع نامه‌ای عاشقانه و متمرکز به ژانر گوتیک است که در میان آن‌ها، بازی اول برجسته‌ترین نمونه به شمار می‌رود.

اگرچه تمرکز اصلی داستان روی ویروسی است که Racoon City را درنوردیده، اما در واقعیت بیشتر زمان بازی به عمارت اسپنسر اختصاص دارد. این مکان مجلل و باشکوه با فضایی گوتیک به‌خوبی اتمسفری سنگین می‌سازد و ترس مدرنی را درباره رازهای تاریکی که در هر گوشه‌ آن نهفته شده، روایت می‌کند.

Resident Evil Village نیز عنوانی دیگر از این سری است که گرایش‌های گوتیکی قدرتمندی دارد، اما به اندازه بازی اول عمیق و برجسته نیست.

۱. Bloodborne

گاهی بهترین روش برای ادای احترام به رمان‌های یک سبک شناخته‌ شده، افزودن خلاقیت شخصی در عین حفظ و برجسته کردن عناصر کلاسیک آن است. بازی Bloodborne به‌خوبی این رویکرد را به نمایش می‌گذارد. شهر یارنام پر است از هیولاهای تشنه‌ به خونی که بسیاری از آن‌ها برگرفته از موجودات گوتیک کلاسیکی همچون فرانکشتاین، سگ سیاه و گرگینه‌ها هستند. علاوه بر این، هر منطقه از شهر زندگی و روح خاصی به فضای گوتیک بازی می‌بخشد.

منبع: TheGamer

منبع خبر