ماجرای عجیب حفره بوتس؛ در این منطقه بزرگ از فضا هیچ چیز وجود ندارد
ارسال شده توسط: امیرحسین کریم نژاد 20 آذر 1403 ساعت 21:11
امروز می‌خواهیم به بررسی یکی از نقاط اعجاب‌آمیز فضا یعنی حفره بوتس بپردازیم. منطقه‌ای بزرگ که هیچ چیز در آن وجود ندارد و همچون برزخی تاریک به‌نظر می‌رسد.
هرچقدر بشر بیشتر از نظر علمی پیشرفت می‌کند، بیشتر شاهد موارد شگفت‌انگیز و باورنکردنی در اخبار نجوم هستیم. یافته‌های جدید در فضا نشان می‌دهند که ما نقطه بی‌نهایت کوچکی از جهان هستی محسوب می‌شویم و احتمالا هرگز قادر نخواهیم بود عظمت آن را به‌طور کامل درک کنیم. حفره بوتس نیز یکی از نقاط حیرت‌انگیز فضا محسوب می‌شود که می‌تواند ذهن شما را حسابی درگیر کند.
حفره بوتس می‌تواند یک زندان وحشتناک کیهانی برای انسان باشد
نقشه حفره بوتس
در سال ۱۹۸۱ یک اخترشناس به‌نام رابرت کرشنر در حال بررسی کهکشان‌های مختلف بود که ناگهان به نقطه‌ای عجیب از فضا برخورد کرد. در فاصله ۷۰۰ میلیون سال نوری از زمین گویی یک منطقه کاملا تاریک در فضا ایجاد شده بود. در این منطق هیچ اثری از کهکشان‌ها یا ستاره‌ها دیده نمی‌شد.
اندازه‌گیری‌های مختلف نشان داد که عرض این منطقه حدود ۳۳۰ میلیون سال نوری است. برای مقایسه باید بدانید که عرض کهکشان راه شیری تقریبا ۱۰۰ هزار سال نوری برآورد می‌شود. دانشمندان پیشتر می‌دانستند که در برخی مناطق جهان تراکم ماده بیشتر و در برخی کمتر است؛ اما حفره بوتس فوق‌العاده عجیب به‌نظر می‌رسید. این منطقه ۲ درصد از کل جهان قابل مشاهده را شکل داده است.
در طول دهه‌های بعد اخترشناسان موفق شدند ۶۰ کهکشان را در این منطقه پیدا کنند. گرچه باز هم وضعیت تغییر نکرد؛ زیرا در حالت عادی منطقه‌ای با ابعاد حفره بوتس باید میزبان حدود ۲۰۰۰ کهکشان باشد. اگر کهکشان راه شیری در مرکز این حفره عجیب قرار داشت، تا پایان دهه ۱۹۶۰ نمی‌توانستیم متوجه شویم که در جهان کهکشان دیگری هم وجود دارد.
دانشمندان هنوز به درک قطعی از این منطقه نرسیده‌اند؛ اما احتمال می‌دهند که از ترکیب مناطق خالی دیگر به‌وجود آمده باشد. مثل اینکه چند حباب صابون به هم نزدیک شوند و یک حباب بزرگ را شکل دهند. هرچند ما نمی‌دانیم چه‌چیزی سبب نزدیکی مناطق خلاء کیهانی و شکل‌گیری منطقه‌ای به این بزرگی شده است.
سحابی بارنارد 68
برای درک عظمت حفره بوتس یک مثال دیگر هم می‌زنیم. تصور کنید انسان توانسته به‌صورت اتفاقی به یک کرم چاله برخورد کند. این کرم‌چاله می‌تواند ماجرای سفرهای فضایی را برای ما دگرگون کند. چراکه ناگهان به‌نقطه‌ای فوق‌العاده دور از فضا منتقل خواهیم شد. اگر این نقطه دور در مرکز حفره بوتس باشد، ما رسما وارد برزخی پایان‌ناپذیر شده‌ایم. چراکه باید فاصله ۱۶۵ میلیون سال نوری را برای خارج شدن از آن طی کنیم.
از آنجایی که بشر توانایی سفر با سرعت نور را ندارد، سرعت یکی از معروف‌ترین فضاپیماهای انسان یعنی وویجر 1 را معیار قرار می‌دهیم. این فضاپیما با سرعت ۶۱۲۰۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کند. بدین ترتیب برای خارج شدن از جهنم کیهانی خود به حدود ۳ ترلیون سال زمان نیاز خواهیم داشت. آن هم در صورتی که تاکنون از عمر جهان حدود ۱۳.۸ میلیارد سال گذشته است.
در واقع اگر انسان روزی وارد حفره بوتس شود، این احتمال وجود دارد که تا پایان جهان هستی نتواند هیچ راه خروجی پیدا کند! در پایان ناگفته نماند که اگر در اینترنت نام حفره بوتس را جستجو کنید احتمالا با تصاویری از یک منطقه تاریک مواجه خواهید شد که شبیه یک لوبیا است. این منطقه سحابی بارنارد 68 نام دارد و نباید آن را با بوتس اشتباه گرفت.
بیشتر بخوانید: سفر با سرعت نور ممکن است هرگز قابل انجام نباشد ریسمان های کیهانی اسرارآمیز سفر در زمان را ممکن می‌کنند جهان پیش از انفجار بیگ بنگ وجود داشته است!
