آینده‌ای سبز و پایدار با کشاورزی احیایی؛ پروژه نستله در مزارع سیب
1
احیای زمین و منابع طبیعی و ایجاد تنوع زیستی توسط صنعت کشاورزی دیگر غیرقابل تصور نیست، بلکه این واقعیتی است که شرکت نستله با استفاده از روش‌های پیشرفته کشاورزی احیایی (Regenerative agriculture) در حال تحقق آن است.
شرکت نستله با همکاری 500 هزار کشاورز در سراسر جهان و یک سرمایه‌گذاری پنج ساله 1.3 میلیارد دلاری، به صاحبان مزارع و کشاورزان کمک می‌کند تا با روش‌های نوین، علاوه بر افزایش محصولات‌شان، معیشت خود را نیز بهبود بخشند.
کشاورزی احیایی در مزارع سیب
یکی از نمونه‌‌های موفق کشاورزی احیایی نستله، پروژه مزارع سیب در پاکستان است. در منطقه‌ای به نام گلگت بلتستان، این شرکت با نظارت دقیق بر فرآیند کشت، توانسته نتایج چشمگیری کسب کند. از جمله این نتایج می‌توان به سلامت خاک، کاهش مصرف آب و بهبود کیفیت محصولات اشاره کرد. علاوه بر این، نستله با خرید به‌موقع محصولات کشاورزان، نه‌تنها از اتلاف و ضایعات محصولات جلوگیری کرده؛ بلکه معیشت کشاورزان را نیز بهبود بخشیده است. این اقدام نشان می‌دهد که کشاورزی احیایی در بهبود محیط زیست و ارتقای اقتصاد جوامع محلی نیز تاثیر دارد. البته این کار، تنها بخشی از برنامه شرکت، برای ترویج کشاورزی احیایی و حمایت از کشاورزان در سرتاسر جهان به شمار می‌رود.
به‌طور‌کلی نستله در کشاورزی احیایی به مردم توجه دارد و استانداردهایی را برای کشاورزان و محیط زیست منطقه ارائه می‌دهد. با این کار ضمن مراقبت از زمین کشاورزی، از محصولات کشاورزان نیز حمایت می‌کند.
مدل کشاورزی احیایی نستله بر پنج رکن اصلی استوار است:
تنوع زیستی: تشویق به تنوع در گونه‌های گیاهی و جانوری
امنیت و کیفیت آب: بهینه‌سازی مصرف آب در مزارع
سلامت خاک: تقویت خاک از طریق روش‌های طبیعی و کاهش وابستگی به مواد شیمیایی
سیستم‌های کشت متنوع و دامداری: استفاده از روش‌های ترکیبی برای افزایش بازدهی و کاهش آسیب‌های محیطی
اقدام جمعی و چشم‌انداز: همکاری با جوامع محلی و سازمان‌ها برای اجرای مؤثر برنامه‌ها
به همین منظور در سال 2022، شرکت نستله حدود 6/8درصد از مواد اولیه‌اش را از راه کشاورزی احیایی تهیه کرد که این میزان تا سال 2025 به 20 درصد می‌رسد. همچنین بنابر اهداف نستله، تا سال 2030، 50 درصد از مواد اولیه شرکت، توسط کشاورزی احیایی تأمین خواهد شد.
پیاده‌سازی کشاورزی احیایی در سرتاسر جهان می‌تواند نویدبخش دوران جدیدی از ارتباط سازنده انسان و زمین باشد. دورانی که می‌تواند آینده روشنی را در تولید مواد غذایی سالم و حفظ منابع زیست محیطی رقم بزند.
