بررسی دوربین Panasonic Lumix GH7

دوربین Panasonic Lumix GH7؛ یک دوربین هیبریدی که با سیستم فوکوس خودکار بسیار بهبود یافته، بر پایه نسل قبلی خود ساخته شده است.

معرفی

دوربین‌های سری Panasonic Lumix GH جزو نخستین دوربین‌های بدون آینه‌ای بودند که ضبط ویدئوی 4K را به‌طور حرفه‌ای امکان‌پذیر کردند و به همین دلیل، همواره گزینه‌ای محبوب برای فیلمسازان آماتور بوده‌اند. حتی پس از ورود رقبا با گزینه‌های فول‌فریم با قیمت مشابه، این سری همچنان جایگاه خود را حفظ کرده است.
آخرین نسخه این سری، یعنی Lumix GH6، مجموعه‌ای گسترده از فرمت‌های ضبط را ارائه می‌کرد و با تثبیت‌کننده تصویر فوق‌العاده خود، در یک بدنه نسبتاً فشرده، به چشم می‌آمد.

با این حال، سیستم فوکوس خودکار قدیمی GH6 نتوانست با فناوری‌های پیشرفته‌تر فوکوس تشخیص فاز که در محصولات رقبا دیده می‌شد، رقابت کند. Lumix GH7 این نقطه ضعف را برطرف کرده و قابلیت‌های تشخیص هوشمند سوژه و ضبط صدا را نیز بهبود داده است.
علاقه‌مندان به فرمت Micro Four Thirds نیز خوشحال خواهند شد که پاناسونیک همچنان از این فرمت حمایت می‌کند. اما آیا نسل جدید این سنسور کوچک می‌تواند فیلمسازان فول‌فریم از برندهایی مثل سونی و کانن را به چالش بکشد؟

طراحی و ساخت: سنسور Micro Four Thirds، اما ابعاد در حد یک دوربین کامل

در نگاه اول، تفاوت چندانی بین Lumix GH7 و مدل قبلی آن به چشم نمی‌آید. به‌جز شماره مدل روی بدنه، هر دو دوربین از طراحی مشابهی بهره می‌برند و چیدمان دکمه‌ها یکسان است.
این مسئله نکته منفی محسوب نمی‌شود، زیرا جای‌گذاری دکمه‌ها و کنترل‌ها بی‌نقص است. تقریباً برای همه چیز یک کنترل فیزیکی وجود دارد که به راحتی زیر انگشتان قرار می‌گیرد.

این دوربین همچنان کمی سنگین به نظر می‌رسد و بیشتر شبیه یک دوربین DSLR کوچک‌شده است تا یک بدنه معمولی بدون آینه. البته لنزهای Micro Four Thirds معمولاً سبک‌تر هستند و بنابراین حمل آن در طول یک روز عکاسی برای من مشکلی ایجاد نکرد. دسته بزرگ و ضخیم دوربین نیز حس خوبی برای گرفتن در دست ایجاد می‌کند.

فیلمبرداران از این وزن اضافه ناراحت نخواهند شد، زیرا بخشی از این وزن به دلیل وجود یک فن خنک‌کننده داخلی است که امکان ضبط بی‌وقفه را در طیف گسترده‌ای از رزولوشن‌ها و فرمت‌ها فراهم می‌کند.

این فن باعث شده است که صفحه‌نمایش لمسی چرخان، کمی از بدنه آلیاژ منیزیمی بیرون بزند، اما این موضوع به حدی نیست که هنگام استفاده از منظره‌یاب الکترونیکی، مشکلی ایجاد کند. صفحه‌نمایش با قابلیت چرخش دو مرحله‌ای و بازوی قابل چرخش، برای وبلاگ‌نویسان ایده‌آل است و یکی از کامل‌ترین نمایشگرهایی است که اخیراً استفاده کرده‌ام.
ورودی‌های هوا در پشت نمایشگر نیز تاثیری بر ساختار مقاوم در برابر آب و هوای این دوربین ندارد.

امکانات و عمر باتری: مناسب برای فیلم‌سازی

شواهدی از توانایی‌های فیلمبرداری GH7 در جای‌جای طراحی آن دیده می‌شود؛ از جمله دکمه دوم ضبط روی جلوی بدنه (که برای وبلاگ‌نویسان ایده‌آل است) و دو چراغ کوچک ضبط – یکی در جلو و دیگری در عقب – که نشان‌دهنده در حال ضبط بودن دوربین است. همچنین یک دکمه اختصاصی روی بالای دوربین برای تنظیمات صدا قرار دارد.

پوشش پورت در سمت چپ دوربین، یک درگاه HDMI کامل برای اتصال به نمایشگر خارجی، و یک درگاه USB-C که ضبط روی SSD را پشتیبانی می‌کند، پنهان کرده است.
دو پورت 3.5 میلی‌متری مجزا برای میکروفون و هدفون نیز وجود دارد و کفشک بالای دوربین امکان نصب لوازم جانبی DMW-XLR2 پاناسونیک را فراهم می‌کند که ضبط صدای 32 بیتی بدون اعوجاج را ممکن می‌سازد.

در سمت دیگر، یک درگاه کارت حافظه CFexpress نوع B برای ضبط بدون وقفه در فرمت‌های سنگین دوربین قرار دارد. در کنار آن، یک درگاه کارت SDXC نیز برای ذخیره تصاویر ثابت وجود دارد. اگر هر دو درگاه مشغول باشند، گزینه‌های مختلفی برای پشتیبان‌گیری در دسترس هستند.

Wi-Fi و بلوتوث داخلی، اتصال به اپلیکیشن همراه Lumix Lab پاناسونیک را ساده کرده‌اند. این اپلیکیشن برای انتقال سریع تصاویر و عکاسی از راه دور بسیار کاربردی است و همچنین امکان بارگذاری LUT‌ها روی دوربین برای تغییر سبک فیلمبرداری را فراهم می‌کند.

همه دوربین‌های متمرکز بر فیلمبرداری دارای منظره‌یاب الکترونیکی درجه یک نیستند، اما پاناسونیک در GH7 کوتاهی نکرده است. رزولوشن 3.68 میلیون نقطه‌ای این منظره‌یاب بسیار واضح است و نرخ تازه‌سازی 120 هرتز تضمین می‌کند که لحظه‌ای را در هنگام عکاسی از دست ندهید.

عمر باتری تنها نقطه ضعف GH7 است. ضبط ویدئو معمولاً در مدت کمی بیش از یک ساعت شارژ کامل باتری را تخلیه می‌کند. من به ندرت توانستم به زمان ادعاشده 80-90 دقیقه‌ای پاناسونیک نزدیک شوم. برای یک روز کامل فیلمبرداری، قطعاً نیاز به باتری‌های یدکی خواهید داشت.
اما این دوربین در عکاسی عملکرد بهتری دارد. به‌صورت رسمی، بین 260 تا 280 عکس با هر بار شارژ امکان‌پذیر است. با این حال، هنگام عکاسی پیاپی توانستم به تعداد قابل توجهی بیشتر از این مقدار نیز برسم.

عملکرد: سرعت فوق‌العاده

Panasonic Lumix GH7

انتظار برای اضافه شدن سیستم فوکوس خودکار تشخیص فاز به دوربین‌های سری GH طولانی بود، اما حالا Lumix GH7 به این قابلیت مجهز شده و از نظر سرعت در پیدا کردن و قفل کردن فوکوس روی سوژه، بسیار به رقبای خود نزدیک شده است. هرچند که کانن همچنان برتری خود را حفظ کرده است.
این دوربین توانایی بسیار خوبی در حفظ فوکوس روی سوژه‌های متحرک دارد، که باعث شده تعداد بیشتری از عکس‌های من قابل استفاده باشند.

تشخیص بهبود یافته چهره و چشم انسان نیز در این زمینه مؤثر است، به طوری که حتی در صحنه‌های شلوغ نیز دچار اشتباه نمی‌شود. اکنون امکان شناسایی خودروها، حیوانات، موتورسیکلت‌ها، قطارها و هواپیماها نیز وجود دارد. البته باید نوع سوژه را به صورت دستی انتخاب کنید، زیرا دوربین به طور خودکار تشخیص نمی‌دهد که کدام سوژه در حال فوکوس است. این محدودیت در بسیاری از دوربین‌های دارای این فناوری وجود دارد.

GH7 همچنین از نظر سرعت عکاسی عملکرد عالی دارد. این دوربین با استفاده از شاتر مکانیکی می‌تواند 14 فریم در ثانیه را با فوکوس خودکار ثبت کند و با شاتر الکترونیکی به سرعت 60 فریم در ثانیه می‌رسد. در صورت استفاده از فوکوس دستی، سرعت عکاسی به عدد شگفت‌انگیز 75 فریم در ثانیه می‌رسد. با استفاده از کارت‌های CFexpress یا SD سریع، به ندرت به محدودیت بافر حافظه برخورد خواهید کرد.

تثبیت‌کننده تصویر، چه در فیلم‌برداری و چه در عکاسی، همچنان یکی از نقاط قوت پاناسونیک است. تنظیمات پویای آن فیلم‌های من را به طرز چشمگیری روان کرد. اگر از لنزی با تثبیت‌کننده تصویر داخلی استفاده کنید، می‌توانید به پایداری مشابه گیمبال بدون نیاز به تجهیزات اضافی دست یابید. حتی در سرعت‌های شاتر بالا و در حالت زوم، توانستم عکس‌های قابل استفاده‌ای ثبت کنم.

کیفیت تصویر: یک حسگر شفاف و دقیق

Lumix GH7 از یک حسگر 25.2 مگاپیکسلی CMOS با نورپردازی از پشت (BSI) بهره می‌برد که همراه با جدیدترین نسخه پردازنده تصویر Venus Engine پاناسونیک عرضه شده است. تست‌های من با لنز چندمنظوره 12-60 میلی‌متری f/2.8-4.0 این شرکت انجام شد.

بیایید ابتدا مسئله اندازه حسگر را روشن کنیم: خیر، GH7 نمی‌تواند به‌طور کامل محدودیت‌های فرمت Micro Four Thirds را پنهان کند. تصاویر این دوربین در مقایسه با گزینه‌های APS-C یا فول‌فریم با همان مقدار ISO، کمی نویز بیشتری دارند. همچنین دامنه دینامیکی هر فایل RAW کمتر است – هرچند که قابلیت Dynamic Range Boost پاناسونیک کمک زیادی در این زمینه می‌کند.

البته این تفاوت‌ها جزئی هستند. مگر اینکه در تاریک‌ترین صحنه‌های کم‌نور عکاسی کنید، به سختی می‌توانید تشخیص دهید که نمونه تصاویر من از یک دوربین MFT ثبت شده‌اند. Dynamic Range Boost در مواجهه با سوژه‌های با کنتراست بالا بهتر از GH6 عمل می‌کند و رنگ‌ها به طرز چشمگیری دقیق و طبیعی از دوربین خارج می‌شوند. تغییر به حالت vivid رنگ‌های زنده‌تری را به طور مستقیم از دوربین ارائه می‌دهد، برای زمانی که نمی‌خواهید زمان زیادی صرف ویرایش فایل‌های RAW کنید.

با استفاده از همان حسگر و پردازنده تصویر دوربین Panasonic G9 II، نمی‌توان انکار کرد که این دوربین تصاویر ثابتی با جزئیات فوق‌العاده ارائه می‌دهد. اگر وضوح اولویت اصلی شماست، حالت عکس‌های با وضوح بالا داخل دوربین برای عکاسی از معماری و مناظر ایده‌آل است. این حالت نیازی به ترکیب چندین فریم در نرم‌افزار ندارد و حتی نیاز به استفاده از سه‌پایه هم ندارد.

عملکرد ویدئویی این دوربین حتی چشمگیرتر است. برای شروع، GH7 می‌تواند در تعداد زیادی از فرمت‌ها و رزولوشن‌ها فیلمبرداری کند و در بالاترین حالت، فیلم‌های 5.7K/30p ProRes RAW HQ ضبط کند. همچنین امکان ضبط با رزولوشن 5.7K/60p با فرمت 10 بیت 4:2:0 در حالت Open Gate و ضبط C4K با نرخ 120fps وجود دارد.
با وجود فن داخلی که سخت‌افزار را خنک نگه می‌دارد، هیچ محدودیتی در ضبط وجود ندارد و تا زمانی که کارت حافظه جا داشته باشد می‌توانید ضبط کنید. همچنین این فن به قدری بی‌صدا عمل می‌کند که هیچ تأثیری بر فیلم‌های ضبط‌شده نمی‌گذارد.

نمی‌توان از وضوح و جزئیات بالای کلیپ‌های فیلمبرداری‌شده با این دوربین چشم‌پوشی کرد. امکان اعمال LUT‌ها برای درجه‌بندی سریع رنگ‌ها نیز راهی عالی برای سرعت بخشیدن به ویرایش‌ها است.

جمع‌بندی دوربین Panasonic Lumix GH7

پاناسونیک نیازی به تغییرات گسترده برای بهبود GH7 نسبت به مدل قبلی نداشت، اما تغییرات ایجادشده کاملاً مؤثر بوده‌اند. فوکوس خودکار سریع‌تر و دقیق‌تر، این دوربین را هم‌سطح رقبای APS-C و فول‌فریم قرار داده و حسگر Micro Four Thirds آن در اکثر شرایط نوری به خوبی رقابت می‌کند.

GH7 همچنان یکی از بهترین دوربین‌های بدون آینه برای ضبط ویدئو است، با انتخاب فوق‌العاده‌ای از فرمت‌ها و امکان ضبط بی‌وقفه. مگر اینکه عمق میدان کم یا عملکرد فوق‌العاده در نور کم برایتان وسواس‌آمیز باشد، عملکرد این دوربین شما را شگفت‌زده خواهد کرد.

اگر زیاد ویدئو ضبط نمی‌کنید، بسیاری از ویژگی‌های کلیدی GH7 برای شما بی‌فایده خواهند بود و در این صورت، G9 II انتخاب بهتری است. همچنین، برندهای دیگر گزینه‌های فوق‌العاده‌ای برای عکاسی ثابت ارائه می‌دهند. با این حال، علاقه‌مندان به Micro Four Thirds که به ساخت فیلم علاقه‌مند هستند، به سختی می‌توانند دوربینی به این کاملی پیدا کنند.

بیشتر یک بهبود تکاملی است تا یک بازنگری کامل، اما این نشان می‌دهد که پاناسونیک در سری GH به خوبی موفق بوده است. Lumix GH7 به عنوان یک دوربین هیبریدی که تقریباً همه‌چیز را انجام می‌دهد، این روند را ادامه می‌دهد.