فعالیت بدنی و کاهش خطر بیماری‌های مزمن
1
پژوهشگران دانشگاه آیووا پیشنهاد کرده‌اند که بررسی میزان فعالیت بدنی بیماران به یک رویه عمومی در خدمات پزشکی تبدیل شود. این پیشنهاد بر اساس یافته‌هایی ارائه شده که نشان‌دهنده ارتباط قوی بین ورزش منظم و کاهش خطر بیماری‌های مزمن است.
فعالیت بدنی و بیماری‌های مزمن
مطالعه‌ای به سرپرستی “لوکاس کار”، دانشیار گروه بهداشت و فیزیولوژی دانشگاه آیووا، روی بیش از ۷,۰۰۰ بیمار در مرکز پزشکی دانشگاه آیووا انجام شد. تیم تحقیق داده‌های خوداظهاری فعالیت بدنی را با پرونده‌های پزشکی مقایسه کرد و دریافت که ارتباط معناداری بین فعالیت بدنی بیشتر و نتایج بهتر سلامتی وجود دارد.
ورزش متوسط تا شدید به مدت حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته، خطر ابتلا به ۱۹ بیماری مزمن از جمله بیماری‌های قلبی عروقی، تنفسی، دیابت و انواع مختلف سرطان را کاهش می‌دهد. افرادی که فعالیت بدنی کمی گزارش کرده یا ورزش نمی‌کردند، بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری‌های مزمن بودند. این نتایج بر لزوم جدی رسیدگی به کم‌تحرکی در بین بیماران تأکید می‌کند.
پرسشنامه فعالیت بدنی و تجویز ورزش
با توجه به این نتایج، پژوهشگران پیشنهاد می‌دهند که سیستم‌های بهداشتی، بررسی میزان فعالیت بدنی بیماران را در ویزیت‌های پزشکی بگنجانند و خدمات مرتبط با سلامت و تناسب اندام را به افرادی که در معرض خطر بیشتری هستند، ارائه دهند.
“در محیط مراقبت‌های بهداشتی ما، راه آسانی برای دریافت هزینه کمک به بیماران در جهت افزایش فعالیت بدنی وجود ندارد”، کار بیان کرد. “برای این بیماران، که بسیاری از آن‌ها فعالیت بدنی کافی ندارند، نیاز به گزینه‌هایی برای اتصال آسان به خدمات حمایتی مانند تجویز ورزش یا متخصصان سلامت جامعه داریم.”
کاهش خطر بیماری‌های مزمن
این مطالعه با هدف درک بهتر تأثیر فعالیت بدنی بر نتایج کلی سلامت آغاز شد. در همکاری با دکتر “بریت مارکوسن”، پزشک خانواده در مرکز بهداشت دانشگاه آیووا، کار یک پرسشنامه فعالیت بدنی را برای بیماران در معاینات سالانه معرفی کرد.
بین نوامبر ۲۰۱۷ و دسامبر ۲۰۲۲، افراد به دو سؤال ساده پاسخ دادند: چند روز در هفته ورزش متوسط یا شدید انجام می‌دهند و مجموعاً چند دقیقه با این شدت ورزش می‌کنند.
داده‌های بیش از ۷,۰۰۰ شرکت‌کننده نشان داد که فاصله معناداری بین افرادی که معیارهای توصیه‌شده برای ورزش هفتگی را رعایت می‌کردند و افرادی که عمدتاً کم‌تحرک بودند، وجود دارد. بیمارانی که هفته‌ای ۱۵۰ دقیقه یا بیشتر ورزش می‌کردند، خطر کمتری برای ابتلا به بیماری‌های مزمن داشتند. در مقابل، افرادی که ورزش کمی گزارش کرده یا فعالیت بدنی نداشتند، بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری‌ها بودند.
مشاهدات درباره جمعیت مطالعه‌شده
علاوه بر تجزیه و تحلیل شرکت‌کنندگانی که پرسشنامه را تکمیل کردند، تیم تحقیق گروهی شامل ۳۳,۰۰۰ بیمار را که این پرسشنامه را دریافت نکرده بودند نیز بررسی کرد. آن‌ها دریافتند بیمارانی که به پرسشنامه پاسخ دادند، نسبت به افرادی که پاسخ ندادند، جوان‌تر و سالم‌تر بودند. این احتمالاً نشان‌دهنده گرایش افرادی است که برای معاینات سالانه مراجعه می‌کنند و بیشتر به رفتارهای سالم توجه دارند.
با این حال، نتیجه‌گیری اصلی این است که سطح گزارش‌شده فعالیت بدنی با وجود یا عدم وجود بیماری‌های مزمن مختلف همبستگی نزدیکی داشت و نقش اساسی ورزش منظم در ارتقای سلامت طولانی‌مدت را تأیید می‌کند.
“ما معتقدیم این یافته ناشی از این است که بیمارانی که برای معاینات سالانه وقت می‌گذارند، زمان بیشتری برای انجام رفتارهای سالم مانند فعالیت بدنی اختصاص می‌دهند”، کار گفت.
ترویج فعالیت بدنی در محیط‌های پزشکی
به گفته پژوهشگران، شناسایی بیمارانی که عمدتاً کم‌تحرک هستند، تنها یک گام است. آن‌ها همچنین پیشنهاد می‌دهند که سیستم‌های بهداشتی روش‌های عملی برای کمک به این افراد برای فعال‌تر شدن، مانند ارجاع به برنامه‌های ورزشی، منابع سلامت جامعه یا تجویز حرفه‌ای ورزش ارائه دهند.
متخصصان به نبود مسیرهای ساختارمند برای دریافت هزینه ارائه مشاوره ورزشی توسط پزشکان اشاره می‌کنند که این امر مانعی برای پذیرش گسترده این نوع حمایت است.
در یک تحقیق مرتبط که در “ژورنال فعالیت بدنی و سلامت” منتشر شد، تیم کار دریافت که ارائه‌دهندگان بیمه تقریباً ۹۵ درصد از هزینه‌های مشاوره ورزشی را بازپرداخت کردند. “یافته‌های ما نشان می‌دهد که کدهای پیشنهادی برای فعالیت بدنی در صورت ارائه توسط پزشکان با نرخ بالایی بازپرداخت می‌شوند که این امر ایده فراهم کردن پرسشنامه‌های فعالیت بدنی و خدمات مشاوره را تقویت می‌کند”، کار توضیح داد.
حرکت به سوی آینده‌ای سالم‌تر
این مجموعه مطالعات بر ارزش پرسشنامه‌های ساده و سریع برای شناسایی بیمارانی که ممکن است در معرض خطر بالای بیماری‌های مزمن باشند، و اهمیت اقدامات پیگیری برای اتصال افراد کم‌تحرک به خدماتی که به آن‌ها کمک می‌کند فعال‌تر شوند، تأکید دارد.
نتایج با مجموعه گسترده‌تری از شواهد که فعالیت بدنی منظم را با کاهش خطر بسیاری از بیماری‌های اصلی مرتبط می‌کند، سازگار است.
پژوهشگران دانشگاه آیووا با پیشنهاد یک پرسشنامه ساده و سریع دو سؤالی نشان می‌دهند که چگونه این ابزار می‌تواند بدون تحمیل بار اضافی بر بیماران یا پزشکان، در ویزیت‌های روتین پزشکی جای بگیرد. آن‌ها معتقدند این رویکرد نه تنها داده‌های ارزشمندی درباره سلامت بیماران ارائه می‌دهد، بلکه ابزاری برای مداخله و کاهش تأثیر بیماری‌های مزمن فراهم می‌کند.
نویسندگان معتقدند که یکپارچه‌سازی گسترده پرسش‌های فعالیت بدنی در محیط‌های بالینی، به ویژه اگر با مشاوره ورزشی و منابع مناسب همراه باشد، می‌تواند فواید قابل توجهی برای سلامت عمومی به ارمغان آورد. با توجه به اینکه مشاوره ورزشی اغلب بازپرداخت می‌شود، پزشکان و مدیران بیمارستان‌ها ممکن است راحت‌تر این گزینه‌ها را در مراقبت‌های بیمار بگنجانند، به مبارزه با اپیدمی بیماری‌های مزمن کمک کنند و سبک زندگی سالم‌تری را ترویج دهند.
