این 10 خودرو عجیب و غریب همه در سال 2010 ساخته شدند

ارسال شده توسط: علیرضا نوریان 26 دی 1403 ساعت 11:52

در این مطلب شما را با 10 خودرو عجیب و غریب آشنا می‌کنیم که همگی در سال 2010 ساخته شدند. این خودروها با طراحی‌های عجیب و غریب خود، تا به امروز در ذهن‌ها مانده‌اند.

در تاریخ صنعت خودروسازی، برخی دهه‌ها طیف وسیع‌تری از خودرو عجیب و غریب را نسبت به دهه‌های دیگر به جهان معرفی می‌کنند. دهه‌های 90 و اوایل دهه 2000، دورانی طلایی برای طراحی‌های رترو-مدرن بود. خودروسازان با الهام از طراحی‌های کلاسیک، خودروهایی عجیب اما محبوب مانند Chrysler PT Cruiser و Pontiac Aztek را روانه بازار کردند. این خودروها، با وجود ظاهر غیرمتعارف خود، به نوعی پیش‌قراولان طراحی‌های آینده‌نگرانه محسوب می‌شدند.

نگاهی به 10 خودرو عجیب و غریب در سال 2010

با آغاز دهه 2010، صنعت خودروسازی وارد مرحله جدیدی شد. رکود اقتصادی جهانی و تشدید قوانین آلایندگی، خودروسازان را مجبور به تمرکز بر بهبود عملکرد و کاهش مصرف سوخت کرد. در نتیجه، تولید خودرو عجیب و غریب در این دهه کاهش یافت. با این حال، برخی از خودروسازان با نوآوری و خلاقیت، توانستند خودروهایی تولید کنند که از نظر طراحی و عملکرد، منحصر به فرد بودند.

در دهه 2020 شاهد بازگشت طراحی‌های جسورانه و آینده‌نگرانه هستیم. ظهور خودروهای برقی و رقابت شدید بین خودروسازان، منجر به تولید خودروهایی با طراحی‌های عجیب و غریب است. خودروهایی مانند تسلا سایبرتراک و Lucid Air Sapphire، نمونه‌های بارزی از این تحول هستند.

ما در دهه 2010 میلادی شاهد چندین خودرو عجیب و غریب بودیم؛ از کراس‌اوورهای روباز گرفته تا خودروهای مسابقه‌ای تک‌نفره با مجوز تردد در جاده‌ها. در این میان، 10 خودرویی که در ادامه معرفی می‌شوند، به دلیل نوآوری‌ها و ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، جایگاه ویژه‌ای در دل علاقه‌مندان به خودرو پیدا کرده‌اند. با وجود آنکه برخی از این خودروها نتوانستند به موفقیت تجاری قابل توجهی دست یابند، اما بی‌شک شایسته ستایش و تحسین هستند.

Mini Coupe

ارائه برداشتی تازه از طراحی یک نماد خودروسازی، اغلب به نتایج چشمگیری منجر می‌شود. اما گاهی نیز، محصولاتی همچون مینی کوپه نتایج متفاوتی را رقم می‌زنند. مینی کوپه که در اوایل دهه 2010 میلادی رونمایی شد، بر پایه طراحی شاخص و موفق نسل پیشین خود بنا نهاده شد؛ اما با این تفاوت که سقف کوتاه‌تری به آن افزوده شد. این تغییر ظاهری، اگرچه در نگاه نخست جذاب به نظر می‌رسید، اما به مرور زمان تناقضاتی در طراحی کلی خودرو ایجاد کرد.

هدف از طراحی مینی کوپه، خلق خودرویی اسپرت با حفظ اصالت مینی بود تا ظاهر جذاب‌تری داشته باشد. بی شک، کوپه در تحقق بخش اول این هدف موفق عمل کرده، اما به قیمتی تمام شد که شاید طراحان آن پیش‌بینی نمی‌کردند. سقف کوتاه و نامتناسب خودرو، به همراه رنگ‌آمیزی دوگانه‌ای که بر این نامتناسبی تأکید می‌کرد، ظاهری بحث‌برانگیز به آن بخشیده بود. علاوه بر این، بخش پایینی خودرو تغییرات اندکی نسبت به مدل هاچ‌بک داشته و این امر، به کاهش جذابیت کلی کوپه دامن زده بود.

همانطور که انتظار می‌رفت، استقبال از مینی کوپه چندان گرم نبود و این خودرو پس از چند سال تولید، از خط تولید خارج شد. در حال حاضر، نمونه‌های دست دوم این خودرو با قیمت‌های مناسبی در بازار یافت می‌شوند و علاقه‌مندان می‌توانند به راحتی به یکی از آن‌ها دست یابند.

Nissan Murano CrossCabriolet

نیسان مورانو کراس کابریولت بارها در فهرست‌های خودروهای عجیب و غریب جای گرفته است. دلایل این امر کاملاً واضح است. طبق گزارش‌ها، ایده اولیه ساخت این خودرو از ذهن خلاق کارلوس غصن، مدیرعامل سابق نیسان، نشت گرفته است. با این حال، به نظر می‌رسد وی تنها فردی بوده که به پتانسیل تجاری این محصول خوش‌بین بوده است.

از زمان رونمایی، مورانو کراس کابریولت واکنش‌های متفاوتی را از سوی منتقدان و خریداران برانگیخته است. کابین این خودرو نسبت به سایر مدل‌های نیسان در آن دوره، از سطح لوکس‌تری برخوردار بود؛ البته قیمت آن نیز متناسب با این امکانات افزایش یافته بود. مورانو کراس کابریولت، همانطور که از یک خودروی کانورتیبل با ابعاد بزرگ انتظار می‌رود، نرم و روان است و به خوبی ناهمواری‌های جاده را جذب می‌کند. عملکرد موتور 3.5 لیتری V6 با قدرت 265 اسب بخار نیز قابل‌قبول ارزیابی می‌شود.

با وجود تمام این ویژگی‌ها، طراحی خاص و متفاوت مورانو کراس کابریولت، یکی از مهم‌ترین دلایل فروش نسبتا پایین آن بوده است. همچنین، قیمت بالای این خودرو در مقایسه با سایر محصولات نیسان، باعث محدود شدن بازار هدف آن شده است.

در نهایت، نیسان تصمیم گرفت تولید مورانو کراس کابریولت را پس از سال مدل 2014 متوقف کند. این تصمیم، نشان‌دهنده عدم موفقیت این مدل در جذب مشتریان و دستیابی به اهداف فروش تعیین شده بود.

Morgan 3-Wheeler

بسیاری از خودروهای این لیست هرگز با هدف عجیب بودن طراحی نشده‌اند، هرچند در نهایت به آن شکل درآمده باشند. اما مورگان 3-ویلر از همان ابتدا با هدف خلق یک خودروی متفاوت و خاص طراحی شد. این خودرو با یک چرخ کمتر از خودروهای معمولی و موتور روباز جلو، تصویری منحصربه‌فرد از دنیای خودرو ارائه می‌داد.

طراحی 3-ویلر برگرفته از خودروهای کلاسیک مورگان در دهه‌های 20 و 30 میلادی بود. در آن زمان، خودروهای سه چرخه به دلیل معافیت مالیاتی، محبوبیت بسیاری در بریتانیا داشتند. اگرچه این مزیت مالیاتی مدت‌هاست از بین رفته، اما مورگان 3-ویلر احیا شده که در سال 2011 معرفی شد، به وفاداری به طراحی اصیل خود پایبند ماند.

مورگان 3-ویلر در سال 2021 پس از یک دهه تولید و فروش حدود 2500 دستگاه، از خط تولید خارج شد. این خودرو به یکی از پرفروش‌ترین مدل‌های تاریخ مورگان تبدیل شد و جایگاه ویژه‌ای در دل علاقه‌مندان به خودروهای کلاسیک و اسپرت پیدا کرد.

روحِ 3-ویلر اکنون در مورگان سوپر 3 ادامه می‌یابد. هرچند در سوپر 3 موتور به داخل بدنه منتقل شده است، اما طراحی کلی و حس و حال کلاسیک آن همچنان حفظ شده است.

Toyota Mirai

تویوتا میرای نسل اول، خودرویی بود که مرزهای فناوری و طراحی را در صنعت خودرو جابه‌جا کرد. یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های این خودرو، پیشرانه مبتکرانه آن بود. به عنوان یکی از نخستین خودروهای هیدروژنی عرضه شده به بازار، میرای گامی بلند در جهت کاهش انتشار آلاینده‌ها برداشت و برای مصرف‌کنندگانی که به زیرساخت‌های محدود سوخت‌گیری هیدروژن دسترسی داشتند، گزینه‌ای جذاب‌تر نسبت به خودروهای برقی با باتری (BEV) ارائه می‌داد. با این حال، محدودیت دسترسی به ایستگاه‌های سوخت‌گیری هیدروژن، محدوده پیمایش این خودرو را به مناطق شهری محدود کرده بود.

اما آنچه میرای نسل اول را به خودرویی منحصربه‌فرد تبدیل کرده بود، صرفاً فناوری پیشرفته آن نبود. طراحی ظاهری این خودرو، یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات در زمان عرضه آن بود. با وجود مشخصات فنی قدرتمند و فضای داخلی جادار، طراحی میرای نسل اول به گونه‌ای بود که گویی از یک آزمایش طراحی ناموفق بیرون آمده است. خطوط نامتعارف و زوایای تیز، تصویری ناهماهنگ از این خودرو را به نمایش می‌گذاشت.

تویوتا با طراحی میرای نسل اول، به دنبال خلق خودرویی با ظاهری آینده‌نگرانه بود. اما این تلاش، نتیجه‌‌ی برعکس داشت. خوشبختانه، با عرضه میرای نسل دوم در سال 2021، تویوتا توانست طراحی این خودرو را بهبود بخشد و ظاهری جذاب‌تر و هماهنگ‌تر به آن ببخشد. میرای نسل دوم، همچنان خودرویی پیشرو در زمینه فناوری هیدروژنی است، اما بدون آنکه جذابیت ظاهری خود را فدای نوآوری کند.

Aston Martin Cygnet

آستون مارتین سیگنت، یکی از عجیب‌ترین خودروهایی است که تاکنون توسط یک برند لوکس تولید شده است. این خودرو که توسط یکی از لوکس‌ترین برندهای خودرویی جهان تولید شد، در واقع پاسخی به تشدید مقررات آلایندگی در سطح جهانی بود. با بهره‌گیری از پلتفرم تویوتا آی‌کیو و موتور کوچک 1.3 لیتری، سیگنت به طور قابل توجهی میزان آلایندگی متوسط محصولات آستون مارتین را کاهش داد و این شرکت را از پرداخت جریمه‌های سنگین ناشی از عدم رعایت استانداردهای زیست‌محیطی مصون نگه داشت.

با این حال، سیگنت با چالش‌های جدی نیز مواجه بود. قیمت بسیار بالای این خودرو در مقایسه با تویوتا آی‌کیو، که پایه ساخت آن بود، یکی از مهم‌ترین دلایل عدم موفقیت تجاری آن محسوب می‌شود. اگرچه فضای داخلی سیگنت با استفاده از مرغوب‌ترین متریال و طراحی خاص آستون مارتین، لوکسی بی‌نظیر را به سرنشینان ارائه می‌داد، اما تفاوت قیمتی چشمگیر با مدل پایه، توجیه‌پذیری خرید آن را برای بسیاری از مشتریان زیر سوال می‌برد.

با وجود این، ایده تولید یک خودروی شهری لوکس و کوچک، به ویژه برای بازارهای پرجمعیت و شهری، ایده بدی نبود. اما متأسفانه، تعداد مشتریانی که حاضر بودند بهای گزافی را برای داشتن یک آستون مارتین با ابعاد کوچک پرداخت کنند، بسیار کمتر از آن چیزی بود که آستون مارتین انتظار داشت. در نهایت، سیگنت پس از دو سال تولید، یعنی در سال 2013، به دلیل عدم استقبال بازار، از خط تولید خارج شد.

Nissan Juke-R 2.0

خودرو نیسان جوک، از همان ابتدا با طراحی عجیب و غریب خود، جایگاهی ویژه در میان کراس‌اوورهای بازار پیدا کرد. اما هرگز به پای Nissan Juke-R 2.0 نمی‌رسد.

این خودرو که نخستین بار در سال 2015 رونمایی شد، حاصل ترکیب بدنه‌ی جوک با قلب تپنده‌ی قدرتمند نیسان جی‌تی‌آر است. موتور V6 توربوشارژ جی‌تی‌آر، با تولید حدود 600 اسب بخار قدرت، شتابی خیره‌کننده را به این کراس‌اوور هدیه داده است. سیستم چهارچرخ محرک و داشبورد اسپرت جی‌تی‌آر نیز بدون تغییر در Juke-R 2.0 به کار رفته‌اند.

اما Juke-R 2.0 صرفاً یک نمایشگاه متحرک از قطعات قدرتمند نیست. این خودرو با مهندسی دقیق، قابلیت‌های دینامیکی فوق‌العاده‌ای دارد و می‌تواند در پیست مسابقه نیز رقبای قدرتمندی را به چالش بکشد. در ابتدا، قرار بود این خودرو یک نمونه منحصر به فرد باشد، اما با توجه به تقاضای خریداران ثروتمند، نیسان تصمیم گرفت تا تعداد محدودی از این خودرو را به تولید برساند. از پنج دستگاه تولید شده، سه دستگاه به مشتریان خصوصی فروخته شد. متأسفانه، دو دستگاه از این سه خودرو دچار حادثه شدند؛ اما خوشبختانه، یک دستگاه از آن‌ها در سال 2020 با قیمت حدود 720 هزار دلار به فروش گذاشته شد.

اگرچه قیمت این خودروی خاص بسیار بالا به نظر می‌رسد، اما مالکیت Nissan Juke-R 2.0، تجربه‌ای منحصربه‌فرد و افتخارآمیز است.

Volkswagen XL1

اگر از اکثر علاقه‌مندان بپرسید که تصورشان از یک خودروی دیزل کارآمد چیست، احتمالا به خودروهای ناوگانی بزرگ و کسل‌کننده‌ای اشاره خواهند کرد که سال‌ها بر بازار خودروهای دیزلی تسلط داشتند. اما واقعیت آن است که اوج کارایی در خودروهای دیزلی، بسیار فراتر از این تصورات کلیشه‌ای است. فولکس‌واگن با خلق خودرویی اسپرت و آینده‌نگرانه، استانداردهای جدیدی در زمینه مصرف سوخت دیزلی تعریف کرد.

فولکس‌واگن XL1، مجهز به یک موتور دیزلی دو سیلندر و یک موتور برقی، موفق شد عنوان کارآمدترین خودروی دیزلی تولیدی جهان را از آن خود کند و با ثبت مصرف سوخت خیره‌کننده 261 مایل بر گالن، تمامی رقبا را پشت سر بگذارد.

برای دستیابی به چنین رکورد شگفت‌انگیزی، فولکس‌واگن همکاری نزدیکی با یک تامین‌کننده اتریشی برقرار کرد تا یک شاسی مونوکوک فوق‌سبک از جنس کربن کامپوزیت را توسعه دهد. سپس، این خودرو در کارخانه معتبر اوسنابروک آلمان مونتاژ شد. با این حال، تولید این خودروی خاص به تعداد محدود 250 دستگاه و با قیمتی بیش از 100 هزار دلار برای هر دستگاه محدود شد.

امروزه، نمونه‌های کم‌کارکرد این خودروی منحصر‌به‌فرد همچنان در میان کلکسیونرها از محبوبیت بالایی برخوردار هستند. به عنوان مثال، در سال 2022، یکی از این خودروها در حراجی بونهامز با قیمت 97750 یورو (حدود 103 هزار دلار) به فروش رسید.

Renault Twizy

یکی از رایج‌ترین انتقاداتی که به خودروهای برقی وارد می‌شود، یکنواختی و خسته‌کنندگی تجربه رانندگی با آن‌هاست. اما رنو توئیزی به عنوان یک استثنا در این قاعده ظاهر شد و نشان داد که یک خودروی برقی می‌تواند هم جذاب باشد و هم متفاوت.

توئیزی گرچه برای رانندگی در هوای سرد چندان لذت‌بخش نیست و کاربردی بودن آن نیز محدود است، اما قطعاً یک خودروی خسته‌کننده نیست. این خودرو در واقع یک «جعبه پلاستیکی روی چرخ‌ها» است که رنو هیچ تلاشی برای پنهان کردن طراحی ساده و مینیمالیستی آن نکرده است. ویژگی‌هایی که در اکثر خودروها به صورت استاندارد وجود دارند، مانند پنجره‌ها و درها، در توئیزی به عنوان آپشن ارائه می‌شدند. با این حال، با توجه به قیمت اولیه این خودرو، هزینه اضافه کردن این آپشن‌ها چندان قابل توجه نبود.

در تست‌های انجام شده، این خودرو به عنوان یک خودروی منحصر به فرد و جلب توجه کننده توصیف شد که توانست نظر بسیاری را به خود جلب کند. توئیزی برخلاف ظاهر کوچک و ساده خود، عملکردی قابل قبول داشت و می‌توانست به سرعت بیش از 50 مایل در ساعت برسد که برای حرکت در شهرهای شلوغ اروپایی کاملا کافی است. با این حال، محدوده پیمایش کم و طراحی غیرمعمول آن، توئیزی را به یک خودروی خاص و مناسب برای استفاده‌های محدود تبدیل کرد.

با وجود این محدودیت‌ها، موفقیت توئیزی برای رنو به اندازه‌ای بود که این شرکت در سال 2024 از مدل بعدی آن با نام Mobilize Duo رونمایی کرد.

Infiniti FX Vettel

در نگاه نخست، Infiniti FX Vettel به اندازه بسیاری از خودروهای این لیست یک خودرو عجیب و غریب به نظر نرسد. اما با کمی دقت بیشتر، عجیب و غریب بودن این خودرو نمایان می‌شود. این خودرو که نام خود را از قهرمان افسانه‌ای فرمول یک، سباستین فتل، وام گرفته است، حاصل همکاری نزدیک وی با شرکت اینفینیتی می‌باشد.

با توجه به حمایت اینفینیتی از تیم ردبول فرمول یک در آن دوران، فتل پیش از این نیز از یک دستگاه FX استفاده می‌کرد و به دنبال ارتقای عملکرد آن بود. در پاسخ به این درخواست، مهندسان اینفینیتی دست به کار شدند و تغییرات قابل توجهی در این خودرو ایجاد کردند. افزایش توان خروجی موتور 5.0 لیتری V8 به میزان 30 اسب بخار و حذف محدودکننده سرعت، از جمله مهم‌ترین این تغییرات بودند.

علاوه بر بهبود عملکرد، طراحی ظاهری این خودرو نیز دستخوش تغییراتی اساسی شد. سپر جلوی خودرو با الهام از خودروهای مسابقه‌ای فرمول یک و با استفاده از فیبر کربن طراحی شده بود که ظاهری اسپرت و جذاب به آن بخشیده بود. با این حال، تولید این خودرو به تعداد بسیار محدودی محدود شد و قیمت بالای آن باعث شد تا تنها تعداد اندکی از علاقه‌مندان خودروهای لوکس و خاص به خرید آن اقدام کنند. در زمان عرضه، قیمت این خودرو در بریتانیا بیش از 150 هزار دلار بود که رقمی بسیار بالاتر از قیمت نسخه استاندارد FX بود.

تصمیم اینفینیتی برای تولید چنین خودرویی با قیمت بسیار بالا و تغییرات عملکردی نسبتا جزئی، همواره پرسش‌برانگیز بوده است. برخی معتقدند که هدف از تولید این خودرو، افزایش آگاهی از برند اینفینیتی در میان خریداران ثروتمند بوده است. با این حال، به نظر می‌رسد که این استراتژی نتیجه مطلوبی نداشته است و اینفینیتی در نهایت مجبور به ترک بازارهای بریتانیا و اروپا شد.

BAC Mono

با وجود ظاهری کاملاً مسابقه‌ای و طراحی تک‌نفره، BAC Mono به عنوان یک خودروی مجاز برای تردد در خیابان طراحی شده و تعداد محدودی از آن به بازار ایالات متحده راه یافته است.  این خودرو به جمع نادر خودروهای مسابقه‌ای بریتانیایی با مجوز تردد در جاده، از جمله Ariel Atom و Radical RXC می‌پیوندد، اما احتمالاً عجیب‌ترین آن‌ها به نظر می‌رسد.

Mono با شتاب صفر تا صد کمتر از 2.7 ثانیه و حداکثر سرعت 270 کیلومتر بر ساعت، قدرتی مثال‌زدنی را به نمایش می‌گذارد. BAC حتی برای تکمیل ظاهر مسابقه‌ای Mono، یک لباس مسابقه‌ای سفارشی نیز ارائه می‌دهد تا رانندگان بتوانند تجربه‌ای کامل و یکپارچه را در هنگام رانندگی با این خودرو داشته باشند.

با وجود قیمت بالای حدود 150 هزار دلار، Mono همچنان طرفداران خاص خود را دارد. خریداران این خودرو، به دنبال یک تجربه رانندگی هیجان‌انگیز با یکی از عجیب‌ترین، خودروهای جاده‌ای بازار هستند و حاضرند برای این تجربه خاص هزینه کنند.

در گجت نيوز بخوانيد: معرفی عجیب ترین پیکاپ جهان با طراحی حیرت انگیز و ۲۱۰۰ اسب بخار قدرت؛ با ایتال دیزاین کوینتسنزا آشنا شوید ۱۰ مورد از سریعترین خودروهای آمریکایی تاریخ اتهام همکاری فورد و تسلا با شرکت‌های مرتبط با ارتش چین

منبع خبر