( تصاویر) ۱۰ فیلم برتر دمی مور که باید تماشا کنید

دمی مور توانست جایزه‌ی گلدن گلوب برای بهترین بازیگر زن را برای نقش‌آفرینی در فیلم The Substance بدست بیاورد. این بازیگر ۶۲ ساله برای اولین بار بود که توانست به جایزه‌ای در این رده دست پیدا کند، برخلاف اینکه حداقل ۴۵ سال است که در عرصه‌ی بازیگری مشغول می‌باشد.

او در میان صحبتش چنین گفت: «۳۰ سال پیش، من تهیه‌کننده‌ای داشتم که بهم گفت تو پتانسیل تبدیل شدن به یک بازیگر پاپ‌کرن را داری. بازیگری که بتواند بدرخشد. هرچند گاهی در آن زمان، به خودم اعتماد نداشتم و حس می‌کردم چنین جایگاهی برای من نیست. به این فکر خودم را باختم و باورش کردم که باعث شد برای مدتی فرسوده بشوم، تا جایی که چند سال پیش من تبدیل به همان فکر شده بودم.»

او اضافه کرد: «شاید واقعاً همش همین بود. شاید کاری که می‌بایست را به انجام رسانده بودم و در وهله‌ی پایینی از زندگی‌ام قرار داشتم. سپس این فیلم‌نامه‌ی جادویی، قوی، شجاعانه و خارج از چارچوب را داشتم که که روی میزم بود و رویش نوشته شده بود: The Substance. انگار که یونیورس به من گفت که کارم با تو تمام نشده!»

بالاخره وقتش رسیده بود که دمی موور به آن چیزی که لایقش بود دست پیدا کند ولی اگر تنها یک نگاه به فیلم‌های او بیاندازید، می‌بینید که این سپاس‌گذاری تا مدت زیادی به تأخیر افتاده بوده. در ادامه با ما همراه باشید تا نگاهی داشته باشیم به بهترین فیلم‌هایی که توسط دمی مور، این بازیگر کوشای هالیوود ایفای نقش شده‌اند.

۱۰. G. I. Jane

در مراسم اسکار سال ۲۰۲۲، فیلم G.I. Jane به کارگردانی ریدلی اسکات، پس از ۲۵ سال دوباره عرضه شد. شرایط غیرقابل‌باوری که هنگام عرضه‌ی اولیه وجود داشت دیگر دست‌انداز نبود، بدین ترتیب توانست دوباره خودی نشان بدهد و در مرکز توجهات قرار بگیرد. به همین علت، توجهات به سوی دمی مور معطوف شد چرا که او با کله‌ی کچل در این فیلم نقش سرگرد جوردن اونیل را ایفا کرده است؛ شخصیتی خیالی که توانست اولین زنی باشد که تحت آموزش‌های ویژه‌ی مشابه با U.S. Navy Seals قرار بگیرد. در عرضه‌ی ابتدایی این فیلم در باکس آفیس فاجعه عمل کرد و توجهات مثبتی به سمت دمی مور روانه نشد، او را بیشتر برای اینکه شبیه به مردهاست مورد نقد قرار دادند.

بدون در نظر گرفتن این خرده‌گیری‌های مسخره، باید گفت که مور یک بازی دیدنی ارائه می‌کند. راجر ایبرت نمایش او را ستود و عنوان کرد که دمی مور قادر به انجام نقش‌های پیچیده است. مور در یادآوری خاطرات خودش هم این فیلم را «یک دستآورد حرفه‌ای فاخر» عنوان کرد. شاید قدرت نقش‌آفرینی این بازیگر تنها علتی باشد که می‌توان به این فیلم مراجعه کرد.

Indecent Proposal .۹

این فیلم در دهه‌ی نود میلادی توانست در گیشه عملکرد موفقیت‌آمیزی از خود بجای بگذارد و داستانی را به نمایش می‌گذارد که در آن یک مسئله‌ی اخلاقی به چالش کشیده می‌شود. یک میلیاردر، به زوجی که با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند، پیشنهاد می‌دهد که به ازای یک میلیون دلار با زن او بخوابد! با در نظر گرفتن افزایش تعداد افرادی که چندهمسری اخلاقی را پیشه کرده‌اند و وضعیت اقتصادی موجود، اکنون وقتی به Indecent Proposal می‌نگریم، مسخره به‌نظر می‌رسد، اما در سال ۱۹۹۳ این یک مبحث مهم در آمریکا محسوب می‌شد. سوال این بود که اگر پیشنهاد خوبی از راه برسد آیا حاضر به خیانت هستید؟

خیلی چیزها درباره‌ی رویکرد فیلم نسبت به وضعیت زنان و در نظر گرفتن جنسیت به عنوان یک ارز مالی، گفته شده است؛ همچنین انتقاداتی نیز درباره‌ی مفهوم فحشا مطرح شد که پرداختن پول برای رابطه‌ی جنسی چیزی جز شهوت‌رانی نیست. با تمام این‌ها، نمی‌توان نادیده گرفت که دمی مور عملکردی موفقیت‌آمیز از خود برجای گذاشته است. مور توانسته زنی را نشان بدهد که در جایگاه جایزه برای دو مرد قدرت‌طلب قرار دارد. او برای هر چه واقعی‌تر کردن این نقش چیزی حدود ۶۰ مایل هر روز دوچرخه‌سواری می‌کرد تا وزن خود را به حالت ایده‌آل برساند. با در نظر گفتن وضعیت پسا-هاملگی او و خستگی روحی‌اش، اجرای چنین ظرایفی در بیان احساسات شخصیتش، واقعاً شبیه به معجزه می‌ماند.

Please Baby Please .۸

این فیلم نه تنها یک موزیکال نوآر عجیب‌غریب از سوی آماندا کرامر است، بلکه یکی از بهترین فیلم‌های رزومه‌ی دمی مور هم محسوب می‌شود. واقعاً جای تعجب و تأسف است که خیلی‌ها در سال ۲۰۲۲ هنگامی که Please Baby Please به روی پرده رفت، از دیدن آن سرباز زدند. این فیلم، اثری هوشمندانه درباره‌ی مردانگی سمی زیاده از حد در دهه‌ی ۱۹۵۰ میلادی‌ست، تا حدی که به مرزهای خطرناک و غریبی وارد می‌شود. همچنین شاهد داستانی هستیم که ما را به آگاهی از جنسیت می‌رساند. شخصیت مورین با بازی مور، زنی اغواگر است که برای پا گذاشتن بر روی فرش قرمز و موفقیت ایفای نقش شده! او می‌خواهد در دوره‌ی طلایی هالیوود کلاسیک به شهرت و موفقیت برسد و در عین حال باید زندگی شخصی خودش را هم تحت کنترل داشته باشد. تنها حضور دمی مور باعث می‌شود که سطح فیلم بالاتر از آنچه باشد که ذاتاً هست.

A Few Good Men .۷

فیلم A Few Good Men حاصل همکاری مشترک رابرت راینر و آرون سورکین است و آن را عموماً به عنوان یک درامای نظامی به یاد می‌آوریم که با حضور ستارگانی چون تام کروز و جک نیکولسون توانست به موفقیت برسد. اما در قلب این فیلم، دمی مور به عنوان یک بازجوی نیروی دریایی ایفای نقش می‌کند. او دوباره، در فضایی بسیار سخت قرار گرفت و مجبور بود که در میان گروهی از بازیگران مرد معروف گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و خودی نشان بدهد، که البته این کار را هم به خوبی انجام می‌دهد. مور در اینجا نقش کلیشه‌ای یک معشوق یا یک دخترک سر به هوا را بازی نمی‌کند، بلکه در نقشی قوی‌تر حاضر شده؛ او می‌بایست به دنیل کافی با با بازی کروز کمک کند تا یک پرونده‌ی قضایی را پیروز بشوند. آرون سورکین شخصیت او را یک وکیل نسبتاً ضعیف ساخته است، اما بینندگان مطمئناً از حضور او لذت خواهند برد.

About Last Night .۶

اولین فیلمی که ادوارد زویک ساخت را می‌توان جزو آثار برت پک جای داد؛ فیلم About Last Night یک داستان عاشقانه در شیکاگو است که با وجود دربرداشتن مفاهیم سنتی و قالب‌های روابط قدیمی، یکی از فیلم‌های جذاب دهه‌ی ۸۰ میلادی محسوب می‌شود. راب لاو و دمی مور در نقش زوجی عیاش که برای یک شب همدیگر را می‌خواهند، ظاهر شده‌اند و واقعاً می‌درخشند. شخصیت دنی مارتین مثلاً بسیار از عنوان بی‌نقص دور است و اصلاً نمی‌تواند ارتباط مفید برقرار کند، اما از دید زوجش او کسی‌ست که می‌تواند بر روی جلد کتاب‌های رمنس قرار بگیرد. اکنون اگر به این داستان بنگریم می‌توان آن را اینطور وصف کرد: نگاهی تازه و جالب بر رابطه‌ی دو فرد بی‌تجربه که می‌خواهند اولین رابطه‌ی جدی خود را تجربه کنند. این فیلم مشخصاً در میان بهترین عملکردهای مور در فیلم‌های رمنس طبقه‌بندی خواهد شد.

The Hunchback of Notre Dame .۵

والت دیزنی زمانی که کار بر روی گوژپشت نوتردام را آغاز کرد، نقش اسمرالدا را به دمی مور سپرد؛ او هم توانست یکی از بهترین صداگذاری‌های ممکن موجود در کانون انیمیشن را بجا بیاورد. او در کنار هایدی مالنهاور که عهده‌ی آوازخوانی این شخصیت را برعهده داشت، کاری ترکیبی انجام دادند و توانست به شخصیت اسمرالدا قدرت ببخشد و بالانسی بی‌نقص از توانایی و همدلی را ایجاد کند؛ از یک سو می‌توان جنبه‌ی مهربان و حامی او را دید و از یک سو می‌توان فریادهای «عدالت! عدالت!» را از دهانش شنید. واقعاً سخت است که کسی را جز دمی مور به عنوان صدای این شخصیت در نظر گرفت؛ هنوز هم که هنوز است قهرمان‌های زن دیزنی باید برای رسیدن به عملکرد مور رقابت کنند و او تبدیل به یک استاندارد در این زمینه شده است.

Empire .۴

با وجود اینکه تنها هفت اپیزود، دمی مور در این سریال حاضر بود ولی حضور او پررنگ بود و در نقش نرس کلاودیا به چشم آمد. در ابتدا به‌نظر می‌رسد که این شخصیت یک تراپیست و روانشناس کمک حال برای لوسیوس باشد اما خیلی زود مشخص شد که او در مثلث عاشقانه‌ی لوسیوس و کووکی، ضلع سوم است! زمانی که در سریال Empire به پایان داستان این شخصیت نزدیک می‌شدیم، دیدیم که این سه نفر چطور به دنبال پایین کشیدن دیگری هستند. مور در این سریال بین پرسونای یک پرستار مهربان و فردی که حاضر است برای ارضای خواسته‌ی خود دست به هر کاری بزند، نوسان دارد. بینندگان خواهند دانست که این شخصیت می‌تواند دست به هر کاری که می‌خواهد بزند.

۳. Ghost

این فیلم توانست پنج نامزدی در جوایز اسکار به دست بیاورد، اما عملکرد مور در نقش مالی جانسن میان آن‌ها نبود؛ اگر کمی عدالت در اینجا رعایت می‌شد، می‌بایست نام او را هم در میان این افراد ببینیم. خیلی چیزها درباره‌ی Ghost وجود داشت که نام مور را به حاشیه می‌راند اما اگر کمی دقت کنیم می‌بینیم که او شاید یکی از بهترین افرادی باشد که در سینما می‌تواند اشک بریزد و این را در همین فیلم به خوبی نشان داد. مور در تمام مدت می‌بایست بر روی بندی ظریف برای به ثمر نشان عملکرد خود راه برود، اما هرگز در طول فیلم جا نمی‌زند! در مصاحبه‌ای او گفته بود: «من می‌دانستم که فرصتی شگفت‌انگیز پیش رویم قرار دارد و در عین حال می‌دانستم که ممکن است یک فاجعه به بار بیاید، پذیرفتن این ریسک هیجان‌انگیز بود.» خوشبختانه این فیلم توانست به یک اثر موفق تبدیل بشود و مور هم در آن درخشید.

If These Walls Could Talk .۲

این مجموعه‌ی تلویزیونی که ساخته‌ی شبکه HBO می‌باشد، سه داستان در سه برهه‌ی تاریخی متفاوت را به تصویر می‌کشد که همگی با کانسپت سقط جنین سر و کار دارند. مور در قسمت اول این آنتولوژی ایفای نقش کرده که در سال ۱۹۵۲ در شهر شیکاگو جریان دارد؛ او در نقش پرستاری بیوه ظاهر می‌شود که به دلیل جرم بودن پروسه‌ی سقط و گران بودن هزینه‌ی مهاجرت خارج از کشور، می‌خواهد به شکلی غیرقانونی در خانه سقط کند. با وجود اینکه هر سه قسمت If These Walls Could Talk به نوبه‌ی خود قدرتمند هستند، سفر دلخراش کلیر دانلی با بازی مور از همه دردناک‌تر جلوه می‌کند و بخشی از آن به‌خاطر بازی بازیگر آن است.

The Substance .۱

وقتی که فیلم The Substance را تحت نظر می‌گیریم، می‌بینیم که انگار هر چیزی که دمی مور تا به حال چه روی تصویر و چه بیرون از تصویر انجام داده، انگار قرار بوده به نقش الیزابت اسپارکل در این فیلم منتهی شود. توانایی او در به تصویر کشیدن سکانس‌هایی مثل صحنه‌ی آینه و صحنه‌ی آشپزی فرانسوی خبر از استعداد بی‌نهایت این بازیگر دارد. این فیلم بیش از هر چیز درباره‌ی دیسمورفیا، زن‌ستیزی، سن‌گرایی و نقش هالیوود در ایجاد چنین اینسکیوریتی‌هایی در ذهن عوام است، اما باید در نظر داشت که شدیداً هم فیلمی باحال و جالب است. مور درک خیلی زیادی از نقش خود دارد و در آن کاملاً تبدیل به الیزابت اسپارکل می‌شود. این فیلم حاصل تمام رنج‌هایی‌ست که این بازیگر در طول کریر خود متحمل شده و حالا انگار به آن چیزی که لایقش بوده می‌رسد.

جمع‌بندی

دمی مور یک بازیگر فوق‌العاده است؛ بازیگری که نزدیک به نصف قرن بر روی پرده‌ی سینما خودنمایی می‌کرده است. میلیون‌ها نفر در سراسر جهان در طول این سال‌های بازیگری او را نظاره کردند و شاهد رشد و باتجربه شدن او بوده‌اند. حال مور توانسته تمام این تجارب را در جدیدترین فیلمش پیاده کند و به ثمر بنشاند تا حدی که می‌توان آن را بهترین عملکردش در عرصه‌ی بازیگری دانست. در طول این فهرست نگاهی به رزومه‌ی این بازیگر انداختیم و برترین فیلم‌هایش را در نظر آوردیم.

منبع: ویجیاتو

منبع خبر