یخچال های طبیعی در خطر نابودی برگشت‌ناپذیر؛ حتی با کاهش دما – تجارت نیوز
افزایش دمای کره زمین و گذر از آستانه‌های تعیین‌شده، خطر جدی و برگشت‌ناپذیری را برای یخچال های طبیعی، به‌ویژه در مناطق کوهستانی، ایجاد کرده است. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که حتی با کاهش دما در آینده، یخچال‌ها برای قرن‌ها به حالت اولیه خود باز نخواهند گشت. این وضعیت، زنگ خطری جدی برای تصمیم‌گیرندگان جهانی و نسل کنونی است که تأخیر بیشتر در کاهش گازهای گلخانه‌ای، می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری برای منابع طبیعی زمین، از جمله تأمین آب و افزایش سطح دریا، به همراه داشته باشد.
به گزارش تجارت نیوز، با گرم شدن کره زمین و عبور از مرزهای تعیین‌شده برای افزایش دمای جهانی، یکی از مهم‌ترین قربانیان این بحران، یخچال های طبیعی هستند. تحقیقات جدید علمی نشان می‌دهد که حتی اگر بشر در آینده بتواند گرمایش جهانی را متوقف یا معکوس کند، باز هم یخچال‌های طبیعی – به‌ویژه در کوهستان‌ها – برای قرن‌ها به وضعیت قبلی خود باز نخواهند گشت. این یافته‌ها زنگ خطری جدی برای تصمیم‌گیرندگان جهانی، دولت‌ها و نسل فعلی بشر است که تاخیر بیشتر در کاهش گازهای گلخانه‌ای، باعث بروز تغییرات اقلیمی برگشت‌ناپذیر می‌شود.
نتایج نگران‌کننده محققان
در یک مطالعه‌ی پیشگامانه که توسط محققان دانشگاه بریستول انگلستان و دانشگاه اینسبروک اتریش انجام شده، آینده یخچال‌های طبیعی تا سال ۲۵۰۰ میلادی در سناریوهایی تحت عنوان «جهش بیش از حد» بررسی شده است. در این مدل‌سازی، دمای کره زمین ابتدا از آستانه‌ی ۱.۵ درجه سانتی‌گراد عبور کرده و تا حدود ۳ درجه سانتی‌گراد افزایش می‌یابد، سپس دوباره تا سال ۲۳۰۰ به سطح ۱.۵ درجه سانتی‌گراد کاهش می‌یابد.
اما نتایج این سناریو بسیار هشداردهنده است: حتی با بازگشت دما به سطح امن‌تر، یخچال‌های طبیعی برای قرن‌ها – و شاید حتی هزاران سال – قادر به بازیابی کامل نخواهند بود.
یخچال های طبیعی حتی در بهترین سناریو، همچنان از بین می‌روند
تحقیق منتشرشده در مجله Nature Climate Change نشان می‌دهد که یخچال‌ها حتی اگر دما تنها به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد برسد، حدود ۳۵ درصد از حجم خود را از دست خواهند داد. اما اگر دما ابتدا به ۳ درجه سانتی‌گراد افزایش یابد و سپس به ۱.۵ درجه بازگردد، میزان ذوب یخچال‌ها تا سال ۲۲۰۰ به حدود ۵۱ درصد افزایش می‌یابد – یعنی ۱۶ درصد بیشتر از حالت ثابت در ۱.۵ درجه. حتی تا سال ۲۵۰۰، این میزان کاهش به ۴۶ درصد می‌رسد – یعنی ۱۱ درصد بیشتر از حالت کنترل‌شده.
این آمار به وضوح نشان می‌دهد که عبور موقت از آستانه‌های اقلیمی نیز می‌تواند اثراتی ماندگار و غیرقابل جبران بر منابع طبیعی زمین، از جمله یخچال‌ها، داشته باشد.
یخچال‌های آلپ، هیمالیا و آند در معرض خطر شدید
طبق این تحقیق، یخچال‌های طبیعی کوچک‌تر مانند یخچال‌های کوهستانی در آلپ، هیمالیا و آند، تا نسل‌های آینده به حالت اولیه بازنخواهند گشت. در خوش‌بینانه‌ترین حالت، برخی از این یخچال‌ها ممکن است تا سال ۲۵۰۰ میلادی مقداری بهبود بیابند، اما در طول عمر نسل فعلی یا حتی فرزندان آنها، این اتفاق رخ نخواهد داد.
این وضعیت تأثیرات مستقیم و جدی بر تأمین آب جوامع پایین‌دست دارد. نوسانات رواناب یخچال‌ها که دانشمندان آن را «آب فرورفته» می‌نامند، می‌تواند منجر به کمبود منابع آبی در بخش‌هایی از آسیا، آمریکای جنوبی و اروپای مرکزی شود.
یخچال‌ها و افزایش سطح دریا
از سال ۲۰۰۰ تاکنون، ذوب یخچال‌های طبیعی سطح دریاها را حدود ۲ سانتی‌متر بالا برده است. پس از انبساط حرارتی اقیانوس‌ها، یخچال‌های طبیعی دومین عامل مهم در افزایش سطح دریا هستند. ادامه‌ی این روند، شهرهای ساحلی، دلتای رودها و سکونت‌گاه‌های انسانی را به‌طور فزاینده‌ای در معرض تهدید قرار می‌دهد.
دکتر فابین ماسیون، دانشیار دانشگاه بریستول و نویسنده‌ی ارشد این مطالعه می‌گوید:«هرچه بیشتر در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تعلل کنیم، تغییرات اقلیمی غیرقابل برگشت بیشتری برای نسل‌های آینده رقم خواهیم زد. این باور اشتباه که می‌توانیم بعداً دما را کاهش داده و همه چیز به حالت اول بازمی‌گردد، خطری جدی برای آینده زمین است.»
وی در ادامه بیان کرد: حتی بازگشت به سطح ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد، نمی‌تواند تمام خسارات واردشده به یخچال‌ها را جبران کند. بسیاری از این از دست‌رفتگی‌ها دائمی خواهند بود.
مطالعه جدید دانشمندان به وضوح نشان می‌دهد که باید برای حفظ یخچال‌های طبیعی – و بسیاری از اجزای حیاتی دیگر اکوسیستم زمین – اقدامات فوری، مؤثر و بلندمدت برای کاهش گازهای گلخانه‌ای انجام دهیم. عبور حتی موقت از مرزهای گرمایش اقلیمی می‌تواند پیامدهایی ماندگار، عمیق و غیرقابل جبران داشته باشد.
در حالی که جهان همچنان گرم‌ترین سال‌های تاریخ خود را تجربه می‌کند، وقت آن رسیده که تصمیمات اقلیمی به سطح جدی‌تری ارتقاء پیدا کنند و آینده‌ی یخچال‌های طبیعی، به عنوان منابع حیاتی آب و تنظیم‌کننده‌ی دمای زمین، در مرکز توجه قرار گیرد.
