تصاویر؛ نقد و بررسی فیلم «رستاخیز»؛ برنده جایزه ویژه هیئت داوران کن ۲۰۲۵

بی گان در این اثر به بررسی مفاهیم عمیقی چون زمان، یادآوری و حقیقت پرداخته و با استفاده از تصاویری جادویی و اثرگذار، داستانی پیچیده و اسرارآمیز را روایت می‌کند.

کد خبر :
۲۴۳۸۲۶

۰۶ خرداد ۱۴۰۴ –
۲۰:۴۹

فرادید| فیلم «رستاخیز» ساخته بی گان، کارگردان چینی، یکی از آثار جسورانه و پیچیده‌ای است که در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ با دریافت جایزه ویژه هیئت داوران توجه زیادی را جلب کرد. این فیلم به شکلی خلاقانه و بصری جذاب، دنیای موازی‌ای را خلق می‌کند که در آن انسان‌ها می‌توانند تا ابد زندگی کنند، به شرطی که از خواب و رویا پرهیز کنند.

به گزارش فرادید؛ بی گان در این اثر به بررسی مفاهیم عمیقی چون زمان، یادآوری و حقیقت پرداخته و با استفاده از تصاویری جادویی و اثرگذار، داستانی پیچیده و اسرارآمیز را روایت می‌کند. «رستاخیز» اثری است که تماشاگر را به دنیایی سوررئال و در عین حال واقعی می‌برد، جایی که خط مرز بین واقعیت و خیال محو می‌شود.

معرفی فیلم «رستاخیز» 

فیلم «رستاخیز» ساخته بی گان، داستان مردی به نام فانتاسمر (با بازی جکسون یی) را روایت می‌کند که در جهانی موازی زندگی می‌کند، جایی که انسان‌ها برای جلوگیری از سوختن جان‌شان باید از خواب و رویا دوری کنند. فانتاسمر که به عنوان یک dissident یا فرد مخالف به جهان‌های مختلف در تاریخ سفر می‌کند، در مواجهه با رویدادهای مختلف تاریخی و شخصی، به جستجوی حقیقت و هویت خود می‌پردازد. در این فیلم که تلفیقی از سینمای سوررئال و هنری است، بی گان با استفاده از سبک‌های بصری خاص و روایت‌های متنوع، دنیای پیچیده‌ای از زمان و مکان خلق می‌کند.

بازیگر اصلی فیلم، جکسون یی، یکی از چهره‌های معروف سینما و موسیقی چین است که در نقش فانتاسمر ظاهر می‌شود. سبک فیلم به شدت هنری و غیرمتعارف است و بی گان با استفاده از عناصر سینمای تجربی، فضایی متفاوت و شگفت‌انگیز ایجاد کرده است. فیلم در زمینه فرهنگی چین و تحولات آن در گذر زمان قرار دارد و با اشاره به مسائل سیاسی و اجتماعی، به طور غیرمستقیم به تغییرات بنیادین در تاریخ این کشور می‌پردازد.

تحلیل و نقد فیلم «رستاخیز»

فیلم «رستاخیز» بی گان به‌خوبی تو انسته با خلق فضایی سوررئال و پیچیده، مرزهای سینما را جابجا کند، اما در عین حال از بعضی جهات نیز چالش‌برانگیز و حتی گیج‌کننده است. یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت فیلم، استفاده جسورانه از تکنیک‌های بصری و ساختار روایی است. فیلم با حدود ۲۰ دقیقه ابتدایی بدون دیالوگ آغاز می‌شود که برای بسیاری از تماشاگران ممکن است به نظر دلسردکننده یا بی‌هدف برسد. با این حال، این انتخاب جسورانه به نوعی به داستان و احساسات شخصیت‌ها عمق می‌بخشد و فضا را برای تماشاگران آماده می‌کند تا بیشتر درگیر روایت شوند.

از نقاط قوت دیگر، بازی برجسته جکسون یی در نقش فانتاسمر است. او توانسته تناقضات درونی شخصیت خود را به خوبی به نمایش بگذارد. اما در عین حال، ممکن است برخی از مخاطبان با پیچیدگی‌های داستان و عدم وضوح روایت دچار سردرگمی شوند. فیلم به شدت به رمز و راز وابسته است و شاید برای برخی، عدم ارائه پاسخ‌های قطعی در انتهای فیلم یک نقطه ضشعف به شمار آید.

همچنین، استفاده از تکنیک‌های سینمایی مانند نسبت تصویر آکادمی، اینترتیتل‌ها (در زبان انگلیسی) و نماهای استاپ‌موشن، در کنار طراحی صحنه‌های مسحورکننده، کیفیت بصری فیلم را به سطحی بالاتر می‌برد. با این حال، برخی از این تکنیک‌ها، به‌ویژه نماهای طولانی و غیرمستقیم، می‌تواند باعث شود فیلم برای بعضی تماشاگران بیش از حد درهم و پیچیده به نظر برسد.

منبع خبر