مرغ مگس‌خوار استراتژی شگفت‌انگیزی برای بقا در دوره‌های کمبود غذا دارند
1
مرغ‌های مگس‌خوار با اینکه از کوچک‌ترین پرندگان جهان هستند، از سخت‌ترین مهاجرت‌ها عبور می‌کنند. برخی گونه‌ها سالانه بیش از ۹۰۰۰ کیلومتر سفر می‌کنند و تقریباً تمام انرژی خود را از شهد گل‌های وحشی به دست می‌آورند.
این شهد به سرعت به چربی تبدیل می‌شود که منبع اصلی انرژی آن‌هاست. با این حال، تغییرات اقلیمی و از دست رفتن زیستگاه‌ها، توزیع گل‌های وحشی در مسیر مهاجرت این پرندگان را غیرقابل پیش‌بینی کرده است.
برای مقابله با این چالش‌ها، مرغ‌های مگس‌خوار از یک سازگاری فیزیولوژیکی شگفت‌انگیز به نام «تورپور» استفاده می‌کنند، حالتی موقت شبیه به خواب زمستانی که به آن‌ها امکان می‌دهد انرژی خود را حفظ کنند.
درک چگونگی و زمان استفاده مرغ‌های مگس‌خوار از تورپور برای تلاش‌های حفاظتی بسیار حیاتی است، به‌ویژه با توجه به تغییرات محیطی که بقای آن‌ها را تهدید می‌کند.
مهاجرت و دسترسی به غذا در مرغ‌های مگس‌خوار
مطالعه‌ای اخیر به سرپرستی شین آر. هالتر، دانشجوی دکترا در دانشگاه نیومکزیکو (UNM)، بینش‌های جدیدی در مورد نحوه تنظیم ذخایر انرژی مرغ‌های مگس‌خوار در طول مهاجرت ارائه داده است.
این تحقیق با همکاری پروفسور بلیر ولف از UNM و کارلوس مارتینز دل ریو، استاد بازنشسته دانشگاه وایومینگ، انجام شده است.
تحقیقات هالتر بر روی مرغ‌های مگس‌خوار روفوس (Selasphorus rufus) و کالیوپ (Selasphorus calliope) که در پاییز از نیومکزیکو عبور می‌کردند، متمرکز بود.
هدف این مطالعه بررسی نقش ذخایر چربی در تنظیم استفاده از تورپور و نحوه تنظیم متابولیسم این پرندگان کوچک در پاسخ به کمبود غذا بود.
حفظ انرژی برای بقا
تورپور یک مکانیسم بقا است که به مرغ‌های مگس‌خوار امکان می‌دهد نرخ متابولیسم و دمای بدن خود را برای چندین ساعت، معمولاً در طول شب، به شدت کاهش دهند. برخلاف خواب زمستانی که روزها یا ماه‌ها طول می‌کشد، تورپور موقتی است و به پرنده کمک می‌کند هنگام کمبود منابع غذایی انرژی خود را حفظ کند.
شین هالتر توضیح می‌دهد: «در طول تورپور، مرغ‌های مگس‌خوار از محیط اطراف خود بی‌اطلاع هستند و این امر آن‌ها را در برابر شکار و خطرات دیگر آسیب‌پذیرتر می‌کند. به همین دلیل، تورپور فقط باید در مواقع ضروری استفاده شود.»
مرغ‌های مگس‌خوار زمانی وارد تورپور می‌شوند که ذخایر چربی بدن آن‌ها برای تأمین نیازهای پرانرژی‌شان در طول شب بسیار کم باشد. بدون تورپور، آن‌ها با خطر گرسنگی مواجه می‌شوند، زیرا نمی‌توانند تا طلوع خورشید زنده بمانند.
مطالعات هالتر نشان داد که یک آستانه چربی بحرانی وجود دارد که تعیین می‌کند مرغ مگس‌خوار چه زمانی وارد تورپور شود. یافته‌های او نشان می‌دهد که این پرندگان زمانی تورپور را آغاز می‌کنند که سطح چربی بدن آن‌ها در شب به کمتر از ۵۰۰ میلی‌گرم برسد و اطمینان حاصل می‌کنند که صبح با حداقل ۱۸۰ میلی‌گرم چربی بیدار شوند تا بتوانند تا پیدا کردن غذا دوام بیاورند.
اگر پرنده چربی کافی داشته باشد، از تورپور اجتناب می‌کند، زیرا هوشیار ماندن خطر شکار شدن را کاهش می‌دهد. اما اگر غذا کمیاب باشد و ذخایر چربی کم باشد، پرنده وارد تورپور می‌شود و مدت زمان آن را برای حفظ ذخایر چربی صبحگاهی تنظیم می‌کند.
تغییرات اقلیمی و از دست رفتن زیستگاه‌ها
مرغ‌های مگس‌خوار با چالش‌های فزاینده‌ای ناشی از تغییرات اقلیمی و تخریب زیستگاه‌ها روبرو هستند. جنوب‌غربی ایالات متحده، که یک کریدور مهاجرتی حیاتی است، با افزایش دما، خشکسالی‌های طولانی و ناپایداری در دسترسی به شهد مواجه است.
تغییرات در استفاده از زمین، مانند توسعه شهری و گسترش گیاهان مهاجم غیرشهدزا، منابع غذایی موجود در مسیرهای مهاجرت را کاهش می‌دهد.
هالتر توضیح می‌دهد: «مهاجرت‌های سالانه رویدادهای پرچالشی برای مرغ‌های مگس‌خوار هستند و اغلب با نرخ بالای مرگ و میر همراه‌اند. جنوب‌غربی خشک‌تر و گرم‌تر شده و این شرایط در حال حاضر بر زمان‌بندی و توزیع منابع شهد تأثیر می‌گذارد.»
این تغییرات محیطی ممکن است مرغ‌های مگس‌خوار را مجبور به استفاده بیشتر از تورپور کند و به طور بالقوه بر میزان موفقیت مهاجرت و بقای آن‌ها تأثیر بگذارد. اگر شهد بسیار کمیاب شود، پرندگان بیشتری ممکن است در حفظ ذخایر چربی مورد نیاز برای سفرهای خود با مشکل مواجه شوند.
با غیرقابل پیش‌بینی‌تر شدن محیط، توانایی آن‌ها برای سازگاری بیش از هر زمان دیگری آزمایش خواهد شد.
پایش سلامت مرغ‌های مگس‌خوار
مطالعه هالتر نه تنها دانش ما را در مورد فیزیولوژی مرغ‌های مگس‌خوار گسترش می‌دهد، بلکه مدلی پیش‌بینی‌کننده برای تلاش‌های حفاظتی فراهم می‌کند.
با تحلیل فراوانی، مدت زمان و ذخایر چربی در طول تورپور، دانشمندان می‌توانند سلامت اکولوژیکی جمعیت‌های مرغ مگس‌خوار را ارزیابی کرده و نحوه سازگاری آن‌ها با تغییرات محیطی را پایش کنند.
درک بهتر چگونگی تنظیم انرژی مرغ‌های مگس‌خوار در طول مهاجرت می‌تواند به راهنمایی استراتژی‌های حفاظتی کمک کند.
حفاظت و احیای زیستگاه‌های گل‌های وحشی بومی در مسیرهای مهاجرت برای اطمینان از دسترسی مداوم مرغ‌های مگس‌خوار به منابع غذایی بسیار حیاتی خواهد بود. شناسایی سایت‌های کلیدی توقف که مرغ‌های مگس‌خوار در آنجا انرژی خود را تجدید می‌کنند و اطمینان از غنی بودن این مکان‌ها از گیاهان شهدزا می‌تواند بقای آن‌ها را تقویت کند.
محققان همچنین می‌توانند از مدل پیش‌بینی هالتر برای تعیین چگونگی تأثیر تغییرات اقلیمی بر الگوهای مهاجرت و تعادل انرژی مرغ‌های مگس‌خوار در آینده استفاده کنند.
ارائه داده‌های حیاتی درباره میزان انرژی مورد نیاز مرغ‌های مگس‌خوار برای بقا و نحوه سازگاری آن‌ها با شرایط در حال تغییر، بینش‌های ارزشمندی برای فعالان حفاظت از این پرندگان کوچک اما مقاوم فراهم می‌کند.
آینده مرغ‌های مگس‌خوار مهاجر
مرغ‌های مگس‌خوار نمونه‌ای شگفت‌انگیز از توانایی سازگاری طبیعت هستند. با وجود اندازه کوچک، آن‌ها برخی از سخت‌ترین مهاجرت‌ها را در قلمرو حیوانات انجام می‌دهند. توانایی آن‌ها در استفاده استراتژیک از تورپور برای زنده ماندن در دوره‌های کمبود غذا نشان‌دهنده مقاومت آن‌هاست.
با این حال، با ادامه تهدیدهای ناشی از تغییرات اقلیمی و تخریب زیستگاه‌ها بر منابع غذایی آن‌ها، این پرندگان ممکن است مجبور شوند به شیوه‌هایی سازگار شوند که می‌تواند بر بقای بلندمدتشان تأثیر بگذارد.
با درک نیازهای انرژی آن‌ها و نقش تورپور در بقایشان، می‌توانیم گام‌های مؤثری برای حفاظت از این پرندگان شگفت‌انگیز برای نسل‌های آینده برداریم.
این مطالعه در مجله Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences منتشر شده است.
