دانش آموزان استعدادهای درخشان به اندازه اجاره یک اتوبوس ایمن ارزش نداشتند؟!

به گزارش تجارت نیوز،

خبر همین‌قدر کوتاه و دردناک بود. اتوبوس حامل 41 نفر از دانش آموزان دبیرستان دخترانه استعدادهای درخشان فرزانگان شهر کرمان عصر پنجشنبه 18 بهمن ماه در مسیر برگشت از اردوی تفریحی کلوت های شهداد با 41 نفر سرنشین در سه راهی شهداد در محور سیرچ به کرمان واژگون می‌شود که تعداد 38 دانش آموز، 1 نفر راننده، 1 نفر سرپرست و 1 پسر بچه سرنشین آن دچار سانحه می‌شوند که متأسفانه 6 نفر آنها در دم فوت می‌کنند و 32 نفر مصدوم به بیمارستان باهنر و مهرگان کرمان منتقل می‌شوند.

در یک ماه گذشته خبرهایی مبنی بر تصادفات رانندگی و جان باختن افراد به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرده است. ناایمن بودن جاده ها، خودروهای غیراستاندارد و در نهایت بی توجهی رانندگان به قوانین راهنمایی و رانندگی باعث شده تا هر روز شاهد بروز یک تصادف منجر به مرگ در کشور باشیم.

این زمستان اگر وسایل گرمایشی در مدارس حادثه نیافرید و دانش آموزان از این دست اتفاقات در امان ماندند اما حادثه تلخ دیگری باعث شد تا این بار دانش آموزان دختر کرمانی قربانی شوند.

38 دانش آموز برای سفر تفریحی رفته بودند. از همان اردوهایی که بچه های برای شرکت در آن همیشه اشتیاق زیادی دارند. اصلا رفتن به اردوهای مدرسه از دیر باز تفریح مورد علاقه دانش آموزان بوده و هست. شاید خیلی از خانواده ها زمانی سخت گیری می کردند و به راحتی برای این دست تفریحات رضایت نامه نمی دادند رضایت نامه های جعلی هم از همین جا سر و کله شان پیدا شد و در نهایت این والدین بودند که در کشمکش دادن یا ندادن رضایت نامه مغلوب شدند، اما…

حالا اتفاقی که در کرمان رخ داده یک بار دیگر این زنگ خطر را به صدا درآورده که آیا واقعا باید به اردوهای خارج از مدرسه و شرایطی که دانش آموزان در آن به این اردوها فرستاده می شوند اطمینان کرد؟ چه استانداردهایی حداقل برای انتخاب وسایل نقلیه و انتخاب راه ها و جایی که قرار است دانش آموزان در آن یک روز شاد را بگذارنند وجود دارد؟

سیل پیام های تسلیت چه دردی را دوا می کند؟

آرزو، خاله یکی از دختران جان باخته در تصادف اتوبوس کرمان به تجارت نیوز می گوید: انگار هیچ کس هیچ ارزشی برای جان انسان قائل نیست. این ها دانش آموزان استعدادهای درخشان بودند. این ها کسانی بودند که قرار بود آینده ساز این کشور باشند. اما تنها به این دلیل که آموزش و پرورش نمی خواسته پول بیشتری برای کرایه اتوبوس بدهد یک اتوبوس قراضه با نقص فنی را برای این سفر انتخاب کردند.

او می افزاید: من تنها خواهر زاده ام را از دست دادم. نمی دانم خواهرم و همسرش قرار است چطور با این مصیبت کنار بیایند. این همه تبلیغ می کنند برای اینکه افراد فرزندآوری کنند اما هیچ امکانات درستی برای محافظت از جان این بچه ها در کشور وجود ندارد. به همین راحتی 6 دانش آموز جان باختند.

این خاله داغ دیده ادامه می دهد: با این اتفاق تنها 6 خانواده داغدار نشده اند. 6 خانواده در آستانه فروپاشی هستند و اقوام نزدیک هم دچار شوک و داغ شده اند. مادر و پدر و من هر دو الان در بیمارستان بستری هستند چراکه نتوانستند با این اتفاق تلخ به راحتی کنار بیایند. حالا اینکه مسئولان مدام پیام تسلیت برای ما می فرستند چه دردی از ما دوا می کند وقتی جگرگوشه مان را به خاطر سهل انگاری همین مسئولان از دست داده ایم.

او اظهار می دارد: این بچه ها که دانش آموزان استعدادهای درخشان بودند به اندازه اجاره یک اتوبوس سالم هم جانشان ارزش نداشت. از طرف دیگر هنوز معلوم نیست وضعیت دانش آموزان مصدوم چطور است. معلوم نیست چند نفر از آنها دوباره می توانند حداقل سلامت جسمی خود را به دست بیاورند. چه کسی هزینه درمان این بچه ها برای ترومای بعد از حادثه را بر عهده می گیرد. ما فقط به همین تصادف نگاه می کنیم و تمام. یک هفته دیگر هیچ خبری از هیچ مسئولی نیست.

آرزو می افزاید: مگر برای خانواده کارگران معدن که جان باختند یا آنها که سلامت جسمی و روحی خود را از دست دادند چه کار کردند. دیگر کسی سراغی از خانواده آنها گرفت؟ در این مورد هم همین است. الان پیام تسلیت و دستور پیگیری می فرستند اما یک هفته دیگر کسی جواب سلام ما را هم نمی دهد و ما می مانیم و این داغ که تا ابد روی سینه مان گذاشته شده است.

او در پاسخ به این سوال که چه انتظاری از مسئولان دارید می گوید: ما دیگر هیچ انتظاری نداریم اما خانواده دیگر قربانیان و دانش آموزان مصدوم را به امان خدا رها نکنند. از سر گذراندن این مصیبت اصلا کار راحتی نیست. خانواده های داغدار دیگر به روزهای قبل از این حادثه باز نمی گردند. زندگی ما قربانی سهل انگاری شده و دیگر هیچ اقدامی نمی تواند این درد را برای ما کم کند.

منبع خبر