غاری که 18 هزار سال قبل «آدمخوارها» در آن زندگی می‌کردند
فرادید| بررسی‌های انجام‌شده روی این بقایا نشان می‌دهد که تقریباً ۷۰ درصد از استخوان‌ها دارای علائم دستکاری انسانی، از جمله بریدگی‌ها و شکستگی‌های عمدی هستند. محققان بر این باورند که آدم‌خواران، احتمالاً به دلیل کمبود منابع غذایی در آخرین عصر یخبندان، مغز و مغز استخوان را که از مغذی‌ترین قسمت‌های بدن محسوب می‌شوند، مصرف کرده‌اند.
به گزارش فرادید؛ یک تیم بین‌المللی از پژوهشگران به‌تازگی تجزیه و تحلیل این استخوان‌ها را آغاز کرده است. غار ماسژیسکا (Maszycka Cave) از قرن نوزدهم تاکنون بارها مورد بررسی باستان‌شناسان قرار گرفته و مجموعه‌ای از ابزارهای سنگی، استخوان‌های حیوانات و بقایای انسانی در آن کشف شده است. در تحقیقات اخیر، دانشمندان به بررسی دقیق‌تر نشانه‌های آدمخواری در این غار پرداخته‌اند.
محققان در حال جستجوی نمونه‌ها در ورودی غار
پژوهشی که در نشریه Scientific Reports منتشر شده است، نتایج بررسی ۶۳ قطعه استخوان انسانی متعلق به دوره ماگدالنی (حدود ۱۸ هزار سال پیش) را ارائه می‌دهد.
دانشمندان با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته میکروسکوپی سه‌بعدی روی استخوان‌هایی مانند استخوان ران و جمجمه، شواهدی از آدمخواری خشونت‌آمیز را کشف کرده‌اند.
فرانچسک مارژینِداس، پژوهشگر مؤسسه کاتالانی دیرین‌بوم‌شناسی انسانی و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه‌ای اعلام کرد: «محل و تعداد برش‌ها و شکستگی‌های عمدی اسکلت، به‌وضوح نشان می‌دهد که این اجساد برای تغذیه استفاده شده‌اند و این نظریه که این دستکاری‌ها بخشی از یک آیین تدفینی بدون مصرف گوشت بوده‌اند را رد می‌کند».
آثار برش‌های عمدی بر روی استخوان‌های انسانی یافت شده در غار که مربوطبه نقاط مختلف بدن هستند
بررسی‌های دقیق نشان داد که حداقل ۶۸ درصد از استخوان‌های بررسی‌شده دارای بریدگی‌ها و شکستگی‌های عمدی هستند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که پس از مرگ، با هدف استفاده از بافت‌های انسانی، عضلات، اندام‌های داخلی و مغز استخوان، این استخوان‌ها به‌طور عمدی بریده و شکسته شده‌اند.
دانشمندان چندین دلیل احتمالی را برای این رفتار مطرح کرده‌اند، از جمله قحطی، خشونت‌های بین‌گروهی و رقابت برای منابع محدود. قدیمی‌ترین شواهد آدمخواری در اروپا به حدود ۸۰۰ هزار سال پیش در کوه‌های آتاپوئرکا در اسپانیا بازمی‌گردد. این عمل که همواره در جوامع انسانی به‌عنوان یک تابو شناخته شده است، در طول تاریخ به دلایل مختلفی مانند بقا و رقابت بین گروه‌ها انجام شده است.
آثار برش عمدی بر روی استخوان‌ها
دکتر پالمیرا سالادیه، یکی از نویسندگان این مطالعه، در بیانیه‌ای اظهار داشت: «آدمخواری رفتاری است که در مراحل مختلف تکامل انسان ثبت شده است. در جوامع پیشاتاریخی، این رفتار می‌توانست پاسخی به نیازهای بقا، آیین‌های مذهبی یا حتی خشونت‌های بین‌گروهی باشد».
این مطالعه نشان می‌دهد که آدمخواری روی اجساد بلافاصله پس از مرگ انجام شده و بیشتر بر قسمت‌های مغذی بدن متمرکز بوده است. این یافته‌ها باعث شده‌اند که کارشناسان فرض کنند این عمل از روی نیاز انجام شده است، نه به‌عنوان یک آیین مذهبی.
استخوان فک یافت شده در غار که شواهدی از آدمخواری بر روی آن وجود دارد
حدود ۱۸ هزار سال پیش، زمین از آخرین حداکثر یخبندان خود خارج می‌شد. با گرم‌تر شدن هوا، جمعیت افزایش یافت و احتمالاً تنش‌هایی میان گروه‌هایی که برای قلمرو و منابع رقابت می‌کردند شکل گرفت.
پنج محوطه باستانی دیگر در اروپا که به همان دوره زمانی تعلق دارند، شواهد مشابهی از آدمخواری را نشان داده‌اند. به گفته محققان: «تعداد بالای این محوطه‌ها، همراه با داده‌های باستان‌شناسی، این احتمال را تقویت می‌کند که آدمخواری در دوران ماگدالنی بخشی از فرهنگ این گروه‌ها بوده است، چه در مورد مصرف اجساد خودشان و چه اجساد دشمنانشان».
