گنج «سکّۀ گوزن‌نشان و کلید برنزی» بعد از 1200 سال از مقبرۀ «زنان اشرافی» بیرون آمد
فرادید| این محوطه که احتمالاً به اوایل قرن نهم میلادی بازمی‌گردد، مجموعه‌ای ارزشمند از اشیای باستانی را در خود جای داده که اطلاعاتی تازه درباره زندگی زنان بلندمرتبه وایکینگ و جایگاه اجتماعی آن‌ها ارائه می‌دهد. یافته‌ها شامل جواهرات نادر، سکه‌های نقره، ابزارهای پارچه‌بافی و نشانه‌های خاص روی قبرها است.
به گزارش فرادید؛ ماجرای این کشف زمانی آغاز شد که چند نفر با استفاده از فلزیاب، یک سکه و یک سنجاق‌سینه در محل پیدا کردند. این کشف اولیه باعث شد تیمی از دانشگاه برگن کاوش‌های رسمی را آغاز کند. سورن دینهوف، باستان‌شناس موزه دانشگاه برگن، در گفت‌وگو با «ساینس نروژ» این منطقه را «گنجینه‌ای کوچک» توصیف کرد.
یکی از مقبره‌های دارای سنگ‌چینی به شکل قایق بود
در بین کشفیات قابل‌توجه، سه قبر کشف شده که دو تای آن‌ها متعلق به زنانی با موقعیت اجتماعی بالا بوده است. یکی از این قبرها حاوی جواهرات مربوط به لباس، مانند سنجاق‌های بیضی‌شکل برای بستن لباس‌های پیش‌بنددار، مهره‌های شیشه‌ای و سکه‌هایی کمیاب بود.
سکۀ گوزن‌نشان یکی از مهم‌ترین یافته‌های این گنجینه بود
مهم‌ترین سکه‌ی پیدا شده که تصویری از یک چهرۀ انسانی در کنار یک گوزن را بر روی خود دارد، احتمالاً متعلق به شهرهای وایکینگی هدبی یا ریبه در دانمارک است و دینهوف آن را «مهم‌ترین کشف» دانست. دیگر سکه‌ها، سکه‌های نقره‌ای کارولنژی از امپراتوری فرانک‌ها بودند که ارتباط این زنان با اروپا را نشان می‌دهند.
سنجاق لباسی که به شکل هنرمندانه‌ای ساخته شده، یکی از دیگر از یافته‌ها در این کاوش بوده است
یکی از عجیب‌ترین قبرها، شکلی قایق‌مانند داشت؛ سنگ‌ها در این مقبره به صورت یک قایق ۴ متری چیده شده بودند و پرچ‌های واقعی قایق نیز در آن وجود داشت. در این قبر ابزارهای پارچه‌بافی مانند دوک نخ‌ریسی و قیچی پشم‌چینی یافت شد. دینهوف توضیح داد: «تولید پارچه، فعالیتی اشرافی محسوب می‌شد. مزرعه‌هایی که لباس‌های مرغوب تولید می‌کردند، از موقعیت بالایی برخوردار بودند». این ابزارها نشان‌دهنده نقش زن به‌عنوان رئیس خانواده و چهره‌ای کلیدی در اقتصاد مزرعه بوده است.
کلید برنزی یافت‌شده در یکی از قبرها احتمالا نمادی از قدرت و کنترل زنی بوده که در این گور دفن شده است
در این قبر همچنین یک کلید برنزی یافت شد که نماد قدرت و کنترل در خانه است. اون پدرسن، کارشناس عصر وایکینگ از دانشگاه اسلو نیز گفت که این ترکیب جواهرات و ابزار، ویژگی زنان اشرافی وایکینگ بوده است. او افزود: «زنان از طریق پارچه‌بافی می‌توانستند در آغاز عصر وایکینگ‌ها ثروت جمع کنند».
نمونه‌ای دیگر از سکه‌های کشف شده، با نشان قایق
با وجود غنای قبرها از نظر اشیای تاریخی، هیچ بقایای انسانی در آن‌ها یافت نشد؛ مسئله‌ای که به خاک اسیدی غرب نروژ نسبت داده می‌شود که در طول زمان استخوان‌ها را از بین می‌برد. با این حال، یکی از قبرها سؤالاتی درباره شیوه تدفین ایجاد کرده است. سکه‌ها و مهره‌ها روی توده‌ای آلی و پوسیده (احتمالاً کیسه‌ای چرمی) قرار داشتند، نه روی بدن فرد متوفی؛ بر این اساس احتمال می‌رود این قبر نوعی یادمان بوده باشد، نه محل دفن واقعی.
موقعیت جغرافیایی این منطقه در امتداد ساحل احتمالاً آن را به محل توقف مسافران و منبع درآمدی برای حاکمان محلی تبدیل کرده بود. وجود جواهرات و سکه‌هایی از انگلستان، ایرلند و امپراتوری فرانک‌ها نیز، شبکه‌های گسترده تجاری در عصر وایکینگ را نشان می‌دهد.
