باید گفت که معرفی دوجوی جدید در فیلم Karate Kid: Legends همانند سریال Cobra Kai موفقیت‌آمیز نبوده است.

فیلم Karate Kid: Legends نخستین اثر سینمایی این فرنچایز در ۱۵ سال اخیر بود که سرانجام دنیای سه‌گانه اصلی با بازی رالف ماکیو را با بازسازی سال ۲۰۱۰ که جیدن اسمیت و جکی چان در آن حضور داشتند، به هم پیوند داد. این فیلم بازخوردهای متوسطی دریافت کرد و هرچند بازی‌های اصلی بن وانگ در نقش لی فنگ و سیدی استنلی در نقش میا لیپانی تحسین شد اما داستان و برخی از شخصیت‌های فرعی ضعیف جلوه کردند، به‌خصوص شخصیت‌هایی که باید از عناصر اصلی جذب مخاطب می‌بودند: یعنی شخصیت‌های منفی داستان.

بازیگران فیلم Legends عملکرد خوبی داشتند، البته نه فقط بازیگران اصلی. جکی چان طبق معمول نقش‌آفرینی جذابی داشت، هرچند بازگشت رالف ماکیو در نقش دنیل لاروسو در داستان گم شد و نقش خاصی ایفا نکرد. اما شخصیت‌های منفی اصلی داستان یعنی کانر (با بازی آرامیس نایت) و دوجوی او با نام Demolition، عمق چندانی نداشتند و در نهایت ناامیدکننده ظاهر شدند. این مسئله به‌خصوص از آن جهت آزاردهنده بود که همه شخصیت‌های منفی در سریال Cobra Kai بسیار خوب پرداخت شده بودند و از آنجا که فیلم سینمایی Legends در ادامه همین سریال بود، در مقایسه بسیار ضعیف عمل کرد.

دوجوی Demolition قرار بود جایگزین Cobra Kai در فیلم Karate Kid: Legends باشد

گرچه فیلم سینمایی Legends دنباله‌ای بر تمام فرنچایز Karate Kid است اما داستانی بسیار مشابه نسخه اصلی و بازسازی ۲۰۱۰ دارد: نوجوانی با مشکلات زیاد از استادی خردمند آموزش می‌بیند تا در یک تورنمنت بزرگ، رقیبش را شکست دهد. لی فنگ با بازی بن وانگ نقش مشابهی با دنیل لاروسو دارد و کانر جایگاهی مشابه جانی لارنس (ویلیام زابکا) در فیلم اول را اشغال می‌کند، یعنی قلدر خصومت‌ورزی که قبلاً با عشق قهرمان اصلی رابطه داشته است.

از آنجا که کانر معادل جانی لارنس است، دوجوی او یعنی Demolition معادل Cobra Kai در این فیلم تلقی می‌شود: دوجویی شرور که فقط به پیروزی اهمیت می‌دهد، حتی به بهای آسیب رساندن به رقیبان یا حتی شاگردان خود. همان‌طور که از رفتار کانر پیداست، شاگردان این دوجو شخصیت‌های منفی هستند که تمام تلاش خود را برای آزار لی فنگ می‌کنند، حتی در حدی که وسط مدرسه با او درگیر می‌شوند.

فیلم Karate Kid: Legends نسخه‌ای از Kreese برای Demolition ارائه نمی‌دهد

یکی از ضعف‌های فیلم Legends در خصوص این دوجوی شرور، حضور کم‌رنگ رهبر آن، یعنی اوشیا (با بازی تیم روزون) است که نتوانست مانند جان کریس (با بازی مارتین کو) در فیلم The Karate Kid، حضور پررنگی در فیلم داشته باشد. او کمی کانر را تمرین می‌دهد و در نتیجه، تنها چند صحنه کوتاه از دوجوی Demolition نمایش داده می‌شود. در مقایسه، کریس در فیلم اصلی حضوری پررنگ دارد و دوجوی Cobra Kai را با مشتی آهنین مدیریت می‌کند.

البته یک ویژگی اوشیا، او را تا حدی جذاب‌تر می‌کرد: او همان کسی بود که ویکتور به او بدهکار بود و دستور حمله‌ای را داد که در بخش دوم فیلم، باعث بستری شدن ویکتور شد. در تئوری، این نکات می‌توانست او را به شخصیتی پیچیده‌تر و پویا‌تر تبدیل کند اما در عمل، او را در حال انجام هیچ‌یک از این کارها نمی‌بینیم. او هیچ‌گاه مستقیماً ویکتور را تهدید نمی‌کند، فقط افرادی را برای ضرب‌وشتم او می‌فرستد. در طول مبارزه ویکتور نیز فقط چند بار به صورت گذرا نشان داده می‌شود و به مبارز خود فقط سری تکان می‌دهد.

در حالی که شخصیت کریس برای تبدیل شدن به کاراکتری چندوجهی باید تا سریال Cobra Kai صبر می‌کرد، حضور او در دوجوی Cobra Kai و تعاملش با دنیل و میاگی در فیلم اول نیز صحنه‌ای تنش‌زا و به‌یادماندنی بود. او با چند جمله، به‌سرعت به عنوان یک شخصیت منفی قدرتمند تثبیت شد. فیلم اصلی به پیش‌زمینه یا انگیزه‌های کریس نمی‌پرداخت اما صرفاً با نحوه صحبت کردنش، تهدیدی جدی به نظر می‌رسید و بیننده به‌راحتی درک می‌کرد که چرا جانی و سایر شاگردان Cobra Kai چنین رفتارهایی دارند.

فیلم Karate Kid: Legends با پرداخت بیشتر به Demolition و داستان کانر بهتر می‌شد

ساده‌ترین راه برای اصلاح ضعف شخصیت‌های منفی، اختصاص زمان بیشتر به کانر و دوجوی Demolition بود: نشان دادن تمرین‌های آن‌ها و مواجهه مستقیم لی فنگ یا ویکتور با اوشیا. فیلم Legends فقط حدود ۹۴ دقیقه زمان دارد و این باعث شد چندین شخصیت و خط داستانی، به حاشیه رانده شوند؛ از جمله کانر و دوجوی Demolition. هرچند تمرکز بر شخصیت اصلی قابل درک است اما شخصیت‌های منفی نیز باید به همان اندازه مهم باشند تا تهدیدی واقعی احساس شوند.

در حالی که توسعه بیشتر شخصیت کانر مفید بود، حتی صرفاً ایجاد یک صحنه بزرگ در دوجوی Demolition و مواجهه قهرمانان و دشمنان نیز می‌توانست مؤثر واقع شود. در هر دو نسخه اصلی و بازسازی ۲۰۱۰، سنسی‌ها شاگردان خود را به دوجوی رقیب می‌بردند و با طرف مقابل وارد گفت‌وگو می‌شدند. این تعامل‌ها صحنه‌هایی پر از درام می‌ساخت و نشان می‌داد که این قلدرها صرفاً افراد شرور نیستند، بلکه آموزش نادرستی دیده‌اند.

فیلم‌های آینده Karate Kid می‌توانند برای دوجوی Demolition همان کاری را انجام دهند که سریال Cobra Kai برای دوجوی کریس انجام داد

هرچند دوجوی Demolition در فیلم Legends جذابیت خاصی نداشت اما این به آن معنا نیست که این دوجو باید به کلی کنار گذاشته شود؛ چرا که راه‌های زیادی برای بهبود آن در فیلم‌های آینده وجود دارد. گرچه کریس و جانی در همان فیلم اول شخصیت‌هایی عالی بودند اما تا زمان پخش سریال Cobra Kai (بیش از ۳۰ سال بعد)، به‌طور کامل به پیشینه و انگیزه‌های آن‌ها پرداخته نشده بود.

کریس در فیلم اول سنسی دیوانه‌وار و خطرناکی بود و اگرچه در قسمت دوم تقریباً حضور نداشت، در قسمت سوم با بازگشت خود و همراهی با تری سیلور، جایگاهش به‌عنوان یک شخصیت منفی نمادین تثبیت شد. سپس در سریال Cobra Kai، دوباره معرفی شد، همان فرد خشن و وسواس‌گونه نسبت به کاراته که در تمام شش فصل سریال یکی از شخصیت‌های منفی اصلی بود. با این حال، او در نهایت در همین سریال مسیر رستگاری خود را طی کرد و به شخصیتی چندبعدی تبدیل شد.

از آن مهم‌تر، سریال Cobra Kai توانست جانی را به محبوب‌ترین شخصیت کل فرنچایز تبدیل کند، به‌گونه‌ای که یک قلدر کلیشه‌ای از فیلم‌های دهه ۸۰ به یکی از قهرمانان اصلی تلویزیون مدرن بدل شد. گرچه احتمال ساخته شدن سریالی بر اساس دوجوی Demolition فعلاً دور از ذهن است اما اختصاص دادن نقش پررنگ‌تری به کانر یا اوشیا در دنباله‌های سینمایی، بدون شک می‌تواند از این شخصیت‌های فراموش‌ شده، بزرگ‌ترین نقطه قوت فیلم Karate Kid: Legends بسازد.

منبع: screenrant

منبع خبر